کریم اکبری مبارکه، بازیگر سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه سینما به نوعی عاری از قهرمان و الگو است، اظهار کرد: در ابتدای سخنانم باید بگویم وقتی صحبت از قهرمان در سینما میشود که الگوهای ما با آن چیزی که در اروپا وجود دارد متفاوت است، یعنی نگاهی که در جامعه اسلامی به یک قهرمان که میخواهد الگو باشد با الگوهای رایج در سینمای جهان متفاوت است. با توجه به این توضیح، نظارت دولتی در کشور ما مخالف قهرمانپردازی به شکل غربی در سینماست، اما در کنار این مخالفت راهکاری را نشان نمیدهد تا بتوان یک قهرمان بر طبق موازین اسلامی و ایرانی داشت.
وی افزود: البته باید این نکته را هم متذکر شوم که سینمای به اصطلاح روشنفکرانه ما تحت تاثیر سینما اروپاست، سینمایی که در آن قهرمان وجود ندارد و کلیت کار بر پایه یک داستان ساده روایت میشود، هرچند این شکل از فیلمسازی در سینمای جهان منسوخ شده برای همین هم میبینیم، سینمای اروپا تحت تاثیر هالیوود است. با توجه به این توضیح، ما (سینما) میخواهیم راه آزموده آنها (سینمای اروپا) را بپیماییم و زمانی که سینماهایمان از تماشاگر خالی شد تازه پی به خطای خود ببریم.
الگوهای موفق سینمای ایران در دهه 60
بازیگر سریال «مختارنامه» تاکید کرد: میخواهم برای درک بهتر موضوع از سینمای خودمان مثال بزنم. در دهه شصت ما در سینمایمان قهرمان داشتیم، چون فیلمهایی در حوزه سینمای دفاع مقدس تولید میشد که قهرمانانش از جنس مردم بودند. برای همین تماشاگر با آن ارتباط برقرار میکرد. برای همین هم فروشی که این کارها داشتند، عمدتاً مطلوب بود، اما با گذشت زمان توجیهاتی چون واقعیتگرایی این دست تولیدات از سینمای کشور ما رنگ باخت و جای خود را به کارهای ضد قهرمان داد.
مبارکه اذعان کرد: یکی از شاخصههای مهم قهرمان داشتن، صفات و رفتار پسندیده است. یعنی کارهایی که یک شخصیت سینمایی انجام میدهد میتواند برای مردم بازخوردهای بسیاری به همراه داشته باشد. با این توضیح در سینمای امروز علاوه بر اینکه قهرمان در فیلمهای ایرانی وجود ندارد، یک ضعف دیگر را هم شاهد هستیم، زیرا رفتاری که از آنها در فیلمها نشان داده میشود، آنچنان با الگوهای اسلامی و ملی همخوانی ندارد.
الگو در سینما نباید با کلیشه درآمیخته شود
بازیگر سریال «امام علی (ع)» گفت. برخی تصورات نادرست وجود دارد که متصور هستند تنها نشان دادن نماز یا قرآن خواندن یک بازیگر میتواند نوعی الگوسازی باشد. این رویکرد در جای خود درست است، نه اینکه بخواهیم بدون نیاز به فیلمنامه به هر بهانهای این قبیل مناسک را تصویر کنیم. بحث دیگر اینکه رفتار اسلامی باید در کلیت فیلم وجود داشته باشد و شخصیت نه تنها در کلام، بلکه در رفتار هم به آن چیزی که میگوید متعهد باشد.
وی در پایان بیان کرد: قهرمانی که میخواهد مبلغ رفتار اسلامی باشد باید در زندگی واقعی خود نیز پایبند حرفی که میزند باشد تا تماشاگر آن را باور کند، به عبارتی نباید بازیگر در ظاهر حرفی بزند، اما در باطن به آن متعهد نباشد. برای نمونه به یک مثال ساده از بحث حجاب اشاره میکنم. بازیگر مرد یا زنی که در فیلمها و سریالها، ظاهری مناسب دارد در صفحات اجتماعی خود نیز، میبایست به آن گونه پوشش متعهد باشد.