شهید «حسین محمدی» به‌حق شاگرد قرآن بود/ تحریرهای زیبا در تلاوت صبحگاهی گردان
گروه چهره‌ها ــ قاری شهید حسین محمدی از شاگردان پیشکسوت، قرآنی سیدمحسن موسوی بلده، به اذعان همرزمانش از جمله قاری قرآن، سعید زکی‌لو، تحریرها را به زیبایی ادا می‌کرد و لبخند همیشگی و عشق به خدمت از خصوصیات اخلاقی وی بود.
به گزارش ایکنا؛ سعید زکی‌لو، مدرس و پیشکسوت قرآنی کشورمان، در طول هشت سال دفاع مقدس همراه شهید «حسین محمدی» در یک گردان بودند. این دو پیش از این یکدیگر را در مسجد قدس تهران دیده بودند، اما باب رفاقت آنان در جبهه جنگ بیش از پیش باز شد. وی در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا، درباره این شهید می‌گوید.
حسین متولد سال 1349 بود و به گفته خانواده‌اش از همان کودکی به قرآن علاقه داشت. به‌طوری که برخی از سوره‌های کوچک قرآن را در همان سنین کودکی حفظ کرد.
وی با اشاره به اینکه شهید حسین محمدی بنا بر گفته خودش از شاگردان استاد سیدمحسن موسوی بلده بود، می‌گوید: حسین هیچ‌گاه اسم موسوی بلده را بدون ذکر کلمۀ «استاد» بر زبان نمی‌آورد. بسیار احترام می‌گذاشت و همه می‌دانستند که استفاده نکردن از این واژه برای او ناراحت‌کننده است.
زکی‌لو با اشاره به تلاوت‌های زیبای این شهید قرآنی که به سبک محمود علی‌البناء انجام می‌داد، اظهار می‌کند: ویژگی‌هایی در حنجره این شهید وجود داشت، به‌گونه‌ای که تحریرها را به خوبی ادا می‌کرد. وی قطعاتی را به سبک محمود علی‌البناء تلاوت می‌کرد و تحریرهایش زیباتر از تحریرهای محمود علی البناء بود، اما اغنا نمی‌شد.
زکی‌لو با اشاره به فرمایش مقام معظم رهبری در این خصوص که «امروز فضیلت زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست»، ادامه داد: اگر از تمام افرادی که با او حشرونشر داشتند بپرسید، همه به تبسم همیشگی، وقار و متانت و احترام او به دوستان اذعان دارند.
مدرس و پیشکسوت قرآنی کشورمان گفت: عشق این قاری شهید به خواندن قرآن و ویژگی‌های فنی قرائت او و احترام ویژه وی به استادش سیدمحسن موسوی‌بلده از دیگر ویژگی‌های اخلاقی وی است.
وی به نمازها‌ی عارفانه این قاری شهید در سن کم اشاره و اظهار کرد: خاطرم هست عشق و علاقه او به جلسه قرآن استاد موسوی بلده به اندازه‌ای بود که اگر اغراق نکنم، حتی هنگامی که در منطقه بودیم، صبح‌های جمعه نیز لحظه‌‌به‌لحظه جلسه استاد را رصد می‌کرد و می‌گفت: «فلانی اگر گفتی الان استاد در جلسه مشغول چه کاری است؟»، می‌گفتم: «حسین جان تو بگو»، می‌گفت: «استاد الان پای تخته مشغول تدریس است»، ساعتی بعد می‌گفت: «الان استاد از قاریان مهمان دعوت کرده که بخوانند». از این رو انسان تصور می‌کرد او به راحتی روحش را تا جلسه قرآن پرواز می‌دهد.
این مدرس قرآن با اشاره به اینکه نوع پست خدمتی اصلاً برای او مطرح نبود و او در همه پست‌های رزمی، تدارکاتی، جنگی، پدافندی و فرهنگی فقط عاشقانه خدمت می‌کرد، اظهار کرد: یادم هست گردان ما جایی مستقر بود که به خاطر خطرات نفوذی از داخل یا از سوی بعثی‌ها تهدید می‌شد و تا صبح چند نفر نگهبانی می‌دادند و به گونه‌ای زمان نگهبانی را تقسیم کرده بودیم که هر چهار شب به یک نفر برسد. وقتی فهرست چهار شب اول را ملاحظه کردم، نام او در تمام برگه‌ها دیدم واین شب پنجم هم تکرار شد. شهید «حسین محمدی» را صدا زدم و گفتم: امشب باید استراحت کنی...چرا این کار را می‌کنی؟ مگر کسانی که نگهبانی نمی‌دهند، خونشان از تو رنگین‌تراست؟! دیدم اشک در چشمانش حلقه زد و گفت: خواهش می‌کنم نام مرا خط نزن. من با کسی کاری ندارم. من با خدا قرار دارم.
زکی‌لو با تأکید بر اینکه وی صبحگاه هم قرآن قرائت می‌کرد و حتی نکات ویژه تنغیمی ضمن صحت قرائت رنگ دیگری به خود می‌گرفت، بیان کرد: شهید حسین محمدی به گفته بسیاری از اساتید او در زمینۀ صوت و لحن استعداد فراوانی داشت. به معنای واقعی کلمه او شاگرد قرآن بود.
وی با اشاره به دیگر خصلت‌های این شهید که با وجود سن کم، از نامحرم چشم‌پوشی می‌کرد، ادامه داد: آخرین جمله‌ای که از وی قبل از شهادت به یاد دارم، مربوط به دیدار ما پس از نماز جمعه تهران بود، حسین گفت: «من این هفته در حال اعزام هستم، بیا باهم برویم، اگر نیایی، پشیمان می‌شوی...». او رفت و نامه‌ای که برایش نوشتم، برگشت خورد ... تا اینکه خبر شهادتش به ما رسید. خبری که شنیدنش بسیار برایم سنگین بود.
زکی‌لو با اشاره به اینکه شهادت آرزوی او بود و خداوند این مقام را به او اعطا کرد، اظهار می‌کند: هرچه از او بگوییم، باز حق این شهید را ادا نکرده‌ایم و جایگاه والای او و همه شهدای گرانقدر بر هیچ‌کس پوشیده نیست. در مقام آنان همین بس که «عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ».
این پیشکسوت قرآنی بیان می‌کند: نکته‌ای که لازم می‌دانم در اینجا عرض کنم، این است که کاش در کنار یادواره‌ها و بزرگداشت‌ها و ذکر خاطره‌ها تلاش می‌شد تا در این چند دهه، به مرام ساده‌زیستی و خدمت‌محوری آنان، که انسان را به یاد جمله مشهور شهید بهشتی می‌اندازد که «ما شیفتگان خدمتیم، نه تشنگان قدرت»، توجه شود.
وی تأکید کرد: دیروز سفره‌ها ساده بود. مسئول و غیرمسئول همه بر سر یک سفره بسیار ساده بودند. برخوردها برادرانه بود و سبقت در انجام کار خیر وجود داشت. خلاصه همه چیز بدون هیچ چشم‌داشتی حول خدمت‌محوری بود. باید دید آیا امروز این‌گونه است؟ یا با منش و روش و مرام شهدا فاصله گرفته‌ایم!
زکی‌لو بیان می‌کند: به سهم خود نباید بگذاریم فرهنگ شهدا فراموش شود. امیدوارم در روز محشر شرمنده شهدا نباشیم و خداوند ما را از شفاعت محروم نکند.
یادآور می‌شود شهید حسین محمدی در عملیات بیت‌المقدس 6 در ارتفاعات شیخ محمد واقع در منطقه ماووت عراق در مقابل چشمان برادرش محسن محمدی هنگامی که به سمت دشمن یورش برد به درجه رفیع شهادت نائل شد.
انتهای پیام
