به گزارش ایکنا از اصفهان، عبدالهادی فقهیزاده، معاون قرآن و عترت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی امروز پنجشنبه، 24 مردادماه، در اختتامیه مسابقات سراسری مهد قرآن کریم که در گلپایگان برگزار شد، اظهار کرد: انسان معجزه تکوینی الهی و بزرگترین و شایستهترین موجودی است که خداوند آن را آفرید. قرآنکریم نیز بزرگترین و شایستهترین معجزه تشریعی الهی است.
وی افزود: قرآن برای تربیت انسان، و برای حضور معنادار انسان در عرصه زندگی است. در قرآن کریم، هیچ آیهای خطاب به مردگان نیست، همه آیات قرآن خطاب به زندگان است.
معاون قرآن وعترت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان کرد: یکی از اساتید برجسته غیر مسلمان ژاپنی به نام «نوشی هیکو ایزوتسو» چین رابطه و معنایی را به خوبی بیان کرده است. ایزوتسو، از قماش مستشرقانی نیست که با هدفهای استعماری قرآن را بررسی کرده باشد، بلکه او یک محقق آزاد است. نظریه قرآنی او با عنوان معناشناسی در جهان اسلام شهرت دارد. او در کتاب معروف خود به نام «خدا و انسان در قرآن» میگوید: قرآن کریم، خطاب نامه خدا به انسان است.
فقهیزاده ادامه داد: اگر قرآن کریم حاوی آن همه چیزهایی است که قرار بوده خدا با انسان در میان بگذارد، ما باید به قرآن بنگریم و به قرآن بازگردیم و قرآن را دیگرگونه بخوانیم. باید به حفظ و تلاوت قرآن و خوشخوانی آن به عنوان معبر بنگریم، یعنی باید آن را به مثابه راه نگاه کنیم. باید نگاه ما به این دو پدیده ارزشمند و والا باشد، که قرار است ما را در بال ملائکه بنشاند و به منتهای مقصود برساند؛ قطعاً آن زمان قرآنی تربیت میشویم.
وی گفت: امروز ما به قرآن نیازمند هستیم. برای درمان دردهای روحی، فردی و اجتماعی خود، سخت به قرآن نیاز داریم. اگر کشورهای دیگر، موجودیت خودشان را وامدار قرآن ندانند، میتوان گفت چندان حرف گزافهای نگفتهاند، ولی موجودیت جمهوری اسلامی ایران، وامدار قرآن کریم است، به همین دلیل حاکمیت، نظام و دولت باید نگه ویژهای به فعالیتهای قرآنی نشان دهند که البته اکنون چنین توجه و اهتمامی در سطح بسیار شایستهای وجود دارد، هرچند به دلیل کمبود اعتبارات، شاهد افت و خیزهایی هستیم.
معاون قرآن و عترت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان کرد: ما وظیفه داریم در کنار بهرهمندی از خیرین بزرگ قرآن که نقش سازندهای در تاریخ داشتهاند، زمینهها را فراهم کنیم تا قرآنیان و مؤسسات قرآنی از حمایتهای لازم دولتی برخوردار شوند.
وی افزود: اگر بخواهیم با قرآن انس بگیریم، باید روز و شبمان با قرآن همدم و همراه باشیم. حفظ قرآن زمینهای برای انس با قرآن است. شاید برخی گمان کنند که تلاوت و حفظ قرآن و یا هنرهای قرآنی، ما را از پرداختن به جنبههای دیگر بینیاز میکند، در صورتی که چنین نیست.
وی تصریح کرد: اگر قرآن کریم را حفظ کردیم و به آن عمل نکردیم، بهرهای از معنویت قرآن نبردهایم، در هیچ جای قرآن نیامده که ما قرآن را نازل کردیم که مردم آن را حفظ و یا تلاوت کنند. تلاوت به معنای دقیق، آن بر عهده پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم است که همراه با فهم درست و عالمانه و بدون خطاست و در وهله دوم، مسئولیت اساسی عالمان دین و خادمان قرآن کریم است. ما به پیروی از این شاخساران پر ثمر هدایت، قرآن را تلاوت میکنیم و با خدا هم سخن میشویم، ما باید با تلاوت قرآن، زمینه برا برای انس با آن فراهم کنیم.
معاون قرآن وعترت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: تنها امامان معصوم(ع)، قرآن را تمام و کمال درست میفهمند، سایر مفسران بهرهای از قرآن دارند که نه کاملاً درست و نه غلط است. به طور مثال اگر کسانی مثل امام علی(ع)، امام صادق(ع) و امام رضا(ع) فهمی از آیهای را بیان کردهاند، صد درصد درست است.
وی ادامه داد: اگر ما در فهم قرآن دچار اشتباه میشویم، آیا نباید دیگر تلاش کنیم قرآن را بفهمیم، نه. اتفاقاً تدبر در قرآن، وظیفه ماست. اینکه خداوند در آیه «افَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا» سؤال میکند، این سؤال، استفهام توبیخی است، یعنی اگر ما تلاش نکنیم که آیات را همه جانبه دریابیم، مورد خطاب و توبیخ خداوند قرار گرفتهایم، در این زمینه باید راه درست را از آموزگاران متعالی مکتب وحی، یعنی ائمه اطهار(ع) و پیشوایان بزرگ دینی کسب کنیم. طریق فهم صحیح قرآن، تلاوت مدبرانه و فهم عالمانه آن است.
فقهیزاده با اشاره به تئوری معناشناسی ایزوتسو، گفت: او معتقد است که مفاهیم کلیدی قرآن، کانونی هستند، یعنی با مفاهیم کلیدی دیگر ارتباط دارد. به نظر من حفظ قرآن، یک مفهوم کلیدی فرهنگ اسلامی بوده که فاعل آن خداوند است. خداوند نمیگذارد گزندی به قرآن وارد شود. حافظان قرآن با پیامبر(ص) و ائمه(ع) در پاسداشت حفظ مفاهیم قرآن که گزندی به آن نرسد، مشارکت میکنند. این مفهوم کانونی فرهنگ اسلامی با تقوا، ایمان و عمل صالح در ارتباط است.
انتهای پیام