سرمشق و اسوه خادمان + فیلم

سیدرضا فیروزآبادی در ۱۲۵۳ خورشیدی در روستای فیروزآباد شهر ری دیده به جهان گشود و در همین قریه دوره ابتدایی را گذراند و برای ادامه تحصیل به تهران و سپس نجف رفت. از برجسته‌ترین ویژگی‌های اخلاقی و شخصیتی ایشان می‌توان به ساده‌زیستی، قناعت، پشتکار، شهامت در ابراز عقاید، خوش سلوکی و رسیدگی به امور نیازمندان اشاره کرد.

این عالم خیراندیش در جهت رفع نیازهای مردم اقدامات بسیاری انجام داد و در این راه از خود بناهای ارزشمندی به یادگار گذاشت. بناهایی که امروزه تصویری از خدمات او را به نمایش می‌گذارند. یکی از این بناهای عام‌المنفعه بیمارستان فیروزآبادی است. پیشنهاد ساخت این بیمارستان را در ابتدا سید حسن مدرس به وی داد.

یکی دیگر از خدمات عام‌المنفعه این عالم وارسته و خستگی‌ناپذیر تأسیس ده‌ها مسجد در مناطقی چون ری، فیروزآباد، عمادآور و شهریار بود. بزرگترین این مساجد، مسجد جامع فیروزآبادی است که در شهر ری قرار دارد و با مناره‌ای بلند و زیبا، منظره باشکوهی به وجود آورده است.

همچنین ساخت و تأسیس مؤسسه فرهنگی تربیتی «بنیاد فیروزآبادی» یکی دیگر از اقدامات خداپسندانه ایشان است. این مجموعه که دارای پرورشگاه، دارالایتام، دبستان و دبیرستان بود، برای تربیت و تعلیم کودکان فقیر و یتیم و نونهالان بی‌بضاعت در نظر گرفته شد. علاوه بر موارد بالا این روحانی نامدار مدرسه علمیه «رضائیه» را هم تأسیس کرد، این مدرسه در خیابان سیروس تهران، جنب حسینیه و مسجد تکیه رضا قلی‌خان واقع است.

فیروزآبادی علاوه بر اقدامات عام‌المنفعه و خداپسندانه در امور سیاسی کشور هم فعالیت چشمگیری داشت و همانطور که گفته شد در چندین دوره از مجلس نماینده مردم شد. اولین دوره نمایندگی او در دوره سوم مجلس در ۱۲۹۴ خورشیدی بود که از طرف مردم «غار و فشافویه» به‌عنوان نماینده مجلس شورای ملی انتخاب شد. در دوره‌های ششم و هفتم و چهاردهم نیز به نمایندگی از مردم تهران، ری و حومه به سمت نمایندگی این مجلس انتخاب شد.

وی دارای شم سیاسی، کیاست و مردم‌دار بود. او سیاست را ملازم روحانیت می‌دانست و به همین جهت، همزمان با اشتغال به تحصیل، به بحث و مطالعه در امور سیاست و اداره امور کشور پرداخت. در واقع وی به‌عنوان یک روحانی دلسوز و دردمند، خود را بلندگوی اسلام و ارزش‌ها می‌دانست. از جمله موضع‌گیری‌های سیاسی و خواسته‌های این عالم برجسته می‌توان به نطق‌هایش در مجلس در مورد حفظ امنیت، دفاع از استقلال کشور، عدم استخدام متخصصان خارجی، تن ندادن به تجددگرایی، آبادانی و سازندگی، رشد کمی و کیفی زندگی مردم، بالا بردن سطح صادرات، کاستن حجم واردات، مخالفت با حیف و میل اموال عمومی، عدم تحمیل مخارج غیرضروری بر بودجه کشور، تولید و ایجاد اشتغال، حمایت از ضعیفان و مستمندان و... اشاره کرد.

آیت‌الله فیروزآبادی پس از پایان دوران نمایندگی، همچنان به فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی خود ادامه داد. در ۲۲ دی ۱۳۲۵ خورشیدی در تحصن محمد مصدق و یارانش در دربار برای تأمین آزادی انتخابات مجلس پانزدهم شرکت کرد و در ۲۴ شهریور ۱۳۲۸ در اعتراض به عدم آزادی انتخابات مجلس شانزدهم، در تحصنی که در دربار برگزار شد، مشارکت داشت. همچنین در سالگرد قیام سی تیر ۱۳۳۰، آیت‌الله فیروزآبادی ضمن صدور اعلامیه تسلیت این واقعه، مردم را به حضور در مراسم بزرگداشت شهدای قیام ملی سی‌ام تیر که در صحن عبدالعظیم(ع) برگزار می‌شد، دعوت کرد. این عالم نیکوکار سرانجام پس از گذشت سال‌ها خدمات عام‌المنفعه، فعالیت سیاسی و اجتماعی در جهت تأمین و حفظ منافع مردم در مرداد ۱۳۴۴ خورشیدی دیده از جهان فروبست.