راه بازگشت به سوی خدا در سوره «تحریم» + تلاوت

گناهان زیادی انسان را فراگرفته، گناهانی که باعث دوری انسان از خداوند و معنویت شده است. انسان دچار پوچی و گم کردن هدف خود می‌شود و تنها راه رسیدن به نجات و رهایی را بازگشت به سوی معبود می‌یابند.

به گزارش ایکنا، شصت و ششمین سوره قرآن کریم «تحریم» نام دارد. این سوره با 12 آیه در جزء بیست و هشتم قرار گرفته است. این سوره که مدنی است، در ترتیب نزول، صد و هشتمین سوره‌ای است که بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است.

نام سوره از نخستین آیه آن گرفته شده است که به سوگند پیامبر(ص) برای تحریم حلالی برای خود به خاطر رضایت همسرانش اشاره دارد.

سوره تحریم با سرزنش پیامبر اکرم(ص) آغاز می‌شود که چرا برای رضایت همسرانش آنچه خداوند بر او حلال کرده را حرام می‌کند؟

سپس خداوند مؤمنان را مورد خطاب قرار می‏‌دهد كه جان خود و خانواده خود را از عذاب آتش محافظت کنند و بدانند که با توجه به کارهایی که در دنیا انجام داده‌اند، پاداش دریافت می‌کنند. از سوی دیگر گناهکاران را به توبه کردن و بازگشت به سمت خدا تشویق می‌‌کند.

در این سوره بهترین توبه، «توبه نصوح» عنوان شده است؛ توبه‌ای کامل و بدون بازگشت به سمت گناه. اصطلاح توبه نصوح فقط در این سوره از قرآن کریم آمده است؛ اصطلاحی است که در فرهنگ اسلامی جایگاه ویژه‌ای دارد.

«نصوح» به معنای تلاش برای یافتن بهترین کار است که تأمین‌کننده مصالح آدمی است یا به معنای اخلاص است و بر این اساس توبه نصوح، توبه‌اى است که صاحبش را از برگشتن به طرف گناه باز دارد یا توبه‌اى که بنده را از گناه پاک کند و در نتیجه، دیگر به آن عملى که از آن توبه کرده بر نگردد.

در این آیات، همسر نوح و همسر لوط(ع) را نمونه‌ای از دو زن ناپاک با همسرانی پاک و برگزیده و همسر فرعون را نمونۀ زنی مؤمن با همسری کافر مطرح کرده و در نهایت از بانوی مؤمنی بدون همسر یعنی حضرت مریم(س) مثال آورده است. به نظر می‌رسد این مثال‌ها برای این مسئله عنوان شده است که مؤمنان از کارهای نادرستی که ممکن است از همسران پیامبران سر بزند، تعجب نکنند.

همچنین می‌توان به این نتیجه دست یافت که روابط خانوادگی نمی‌تواند باعث تضمین خوشبختی و رستگاری افراد شود؛ یا باعث آزاد بودن افراد برای رسیدن به خواسته‌های دنیایی‌شان؛ همانطور که همسر پیامبر بودن نتوانست همسران حضرت نوح(ع) و حضرت لوط(ع) را نجات دهد و در مقابل همسر فرعون به واسطه شخصیت و ذات پاکی داشت به رستگاری و سعادت رسید و حضرت مریم(س) بدون داشتن همسر به واسطه ایمان و پاکی ذاتی‌اش به جایگاه والایی دست یافت و مثالی برای اهل ایمان شد.