اعجاز قرآن در قرون آینده و پیش از ظهور موعود(عج)
جهان آینده، جهان نیروی چهارم یعنی نیروی هسته‌ای ضعیف برای پرده‌برداری از رازهای جهان زیر اتمی است؛ طبعاً علوم انسانی هم عموماََ و علوم قرآنی خصوصاََ پیشرفت و ارتقای خود را خواهند داشت و قرآن همچون خورشید بر فراز اعصار و امصار، دست‌نایافتنی خواهد درخشید و نقش اعجازی خود را بیش از پیش ارائه خواهد داد.
قرآن در کنار عترت؛ نسخه نجات‌بخش انسان امروز
اگر انسان امروز احساس می‌کند که محتاج به نجات از فتنه‌هاست و آن را با تمام وجودش احساس کرده، نجاتش از راه دین، آن هم دین اسلام، اسلام ناب و با مراجعه به کتاب این مکتب نجات‌بخش یعنی قرآن میسر می‌شود؛ اما پیامبر اکرم(ص) حکیمانه می‌فرماید و تأکید می‌کند که قرآن تنها با همه عظمتش نجات‌بخش نیست. قرآن در کنار عترت، عترتی که هم مفسر قرآن است و هم عامل به دستورات آن به‌تمامه و در اوج کمال، نجات‌بخش بشر محسوب می‌شود.
قرآن، فوق معجزه است
قرآن، قهرمان قهرمانان در طول تاریخ است. کدام قهرمانی در کدام عرصه این‌چنین می‌تواند حریفان را به مبارزه دعوت و همه آنها را از پیش بازنده اعلام کند؟ با این نوع تحدی، قرآن را باید «فوق معجزه» نامید.
تفوق قرآن بر همه علوم اکتسابی انسان
علم و آثارش همیشه در عالم بوده و خواهد بود؛ قرآن هم به‌دلیل علمی بودنش جاودانه و چون علم در قرآن، الهی است، پس همواره بر همه علوم اکتسابی بشر که آن هم درواقع الهی به‌شمار می‌رود، سبقت و تفوق دارد.
تحول در تفاسیر قرآن از آغاز غیبت کبری
بررسی‌ها نشان می‌دهد که از قرن سوم به بعد تنوعی مشهود در تفسیر اتفاق افتاد و درواقع، تفسیر تحت تأثیر دانش‌ها و فرهنگ‌های رایج در آن روزگار متحول شد.
بهبود وضعیت تفسیر قرآن و جمع‌آوری حدیث در دوره غیبت صغری
در دوره غیبت صغری، صرف‌نظر از فشارهایی که بر اولیای الهی، حق‌جویان، حق‌پویان و پیروان راه ولایت و امامت وارد می‌شد، وضعیت تفسیر قرآن و همچنین جمع‌آوری احادیث، بهتر از دوره‌های پیش از آن بود.
تمام امور زندگی تابع نماز اول وقت است
کارشناس برنامه «سمت خدا» با اشاره به اهمیت فریضه نماز گفت: اگر نماز به‌صورت منظم و اول وقت ادا شود، خداوند امور دیگر انسان را نیز منظم و کاری می‌کند که هر چیز سر جای خود قرار گیرد.
ماجرای محنت‌القرآن و ۱۵ سال اختلاف در جامعه اسلامی
ماجرای محنت‌القرآن که به فتنه مشهور است، در دوران مأمون به مدت ۱۵ سال جامعه را دچار اختلاف و تشویش کرد و ریشه‌اش در بحث حادث و قدیم بودن قرآن بود، به‌طوری که مأمون به طرزی متعصبانه طرفدار نظریه مخلوق (حادث) بودن قرآن به شمار می‌رفت و مخالفان را با تفتیش عقاید به زندان می‌انداخت و تا سر حد قتل شکنجه می‌کرد.
قرآن در بیانات امیر بیان
امیرالمؤمنین(ع) در بسیاری از خطبه‌های خود از قرآن یاد می‌کند، عظمت و کرامت آن را شرح می‌دهد، از اصالت و اتقان آن پرده برمی‌دارد، برای سستی و کوتاهی مردم در رجوع به این تحفه الهی و مائده سماوی تأسف می‌خورد، از تمسک نکردن مردم به آن گلایه‌ها دارد و از وضعیت زمان خود و از اوضاعی که پیش آمد و حکام جور و ستم که به نام قرآن با حقیقت آن بازی می‌کنند، آه می‌کشد و ناله می‌کند.
قرآن در دوران خلافت خلفای راشدین
یک پژوهشگر قرآن گفت: مقارن با خلافت خلیفه اول، علاوه بر پذیرفته نشدن مصحف امام علی(ع) پس از رحلت پیامبر(ص)، دو اتفاق تأسف‌بار دیگر قرآنی نیز قابل توجه است؛ منزوی کردن حقیقت قرآن برخلاف توصیه‌های گوناگون پیامبر(ص) و بی‌توجهی به احادیث متواتر ثقلین، غدیر و منزلت و همچنین بی‌اعتنایی به صاحب قرآن.
