نگاهی کوتاه به تاریخچه مسجد زینبیه اعظم زنجان

به گزارش ایکنا از زنجان، مسجد زینبیه اعظم زنجان محل تجمع عاشقان خاندان عصمت و طهارت و مشتاقان حقیقت است. آنانی که همه ساله روز یازدهم محرم در قالب دسته عزاداری زینبیه اعظم زنجان، زیر بیرق‌های رنگی این مسجد گردهم می‌آیند تا بر مصیبت زینب کبری(س) دخت علی مرتضی بگریند و پیام قیام کربلا را که نسل به نسل، سینه به سینه نقل شده را بر خیابان‌های این شهر فریاد کنند.

در روزگار گذشته باغچه‌ای درون کهن دژ زنجان قرار داشت، صاحب باغچه هر روز از گوشه‌ای از باغچه که در آن گل‌های محمدی روئیده بود صدای ناله و «یا زینب» می‌شنود، گاهی گویی چراغی زیر گل‌ها روشن می‌شود بدین ترتیب صاحب باغچه تصمیم می‌گیرد آن قسمت را به تکیه‌ای تبدیل کرده و نام آن را زینبیه می‌نهد و از این رو محلی که باغچه در آن قرار داشت از آن زمان تاکنون به محله زینبیه معروف می‌شود.

به گفته حاج‌ سجاد احمدپور، رئیس هیئت امنای مسجد زینبیه، این اتفاق بین سال‌های ۱۰۲۰ تا ۱۰۲۲ هجری قمری رخ داده است. وی عنوان می کند: «تا زمانی‌ که صاحب باغ زنده بود هر ساله در ایام محرم و صفر به مدت دو ماه محل مذکور را سیاه پوش می‌کرده و مراسم عزاداری و سوگواری سالار شهیدان و سرور آزادگان جهان در آن محل برگزار می‌شده است.وی در زمان حیات خود وصیت می‌کند پس از وفاتش، مراسم عزاداری را همه ساله برگزار و هزینه آن را از عایدی باغچه تامین کنند.

وی ادامه می‌دهد: این محل سه بار تجدید بنا شده است؛ بار اول به سال ۱۰۹۲ هجری قمری با تیر چوبی احداث می‌شود، بار دوم بانویی به نام زینب خانم هزینه تبدیل آن را به مسجد متقبل می‌شود که به سال ۱۲۹۲ صورت می‌گیرد و بار سوم در سال ۱۳۹۵ هجری قمری مطابق با سال ۱۳۵۴ شمسی به همت مردم زنجان و عاشقان اهل‌بیت(ع) این مسجد تجدید بنا شده است. در چند سال اخیر نیز برای رفع کمبود فضا چهار باب از ساختمان‌های همجوار مسجد خریداری شده و در توسعه مسجد زینبیه اعظم زنجان از آن استفاده شده است.

به گزارش ایکنا، دسته عزاداری زینبیه اعظم زنجان طی ششمین اجلاس سراسری شورای عالی سیاست‌گذاری ثبت کشور در فهرست میراث معنوی به شماره ۷۲۲ در زمره آثار میراث ناملموس به ثبت رسیده است.