به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، این روزها همه عزادارند و بر سر و سینه میزنند و عزاداری میکنند، سخنوران بسیاری میگویند بصیرت داشته باشید و یکی از عواملی که باعث شهادت امام حسین(ع) شد، نداشتن بصیرت بود اما این بصیرت معنا و مفهومش چیست؟
بصیرت یعنی اینکه وقتی حاجی به خانه خدا میرود و برمیگردد از نماز اول وقت وهابیت فقط سحن نگوید؛ از جنایات و ظلمی که درباره شیعیان مدینه و در دیگر نقاط عربستان هم هست سخن بگوید. از وضعیت بدحجابی و بی حجابی دیگر شهرهایش هم کلمهای بگوید.
بصیرت یعنی اینکه وقتی زائر اربعین به زیارت ابا عبدالله الحسین(ع) میرود از حسین(ع) الگو و درس بگیرد؛ نه اینکه هنوز عدهای از کربلا خارج نشده نماز صبحشان را قضا کنند و به مرز نرسیده از کربلا یادشان برود.
بصیرت یعنی وقتی برای ابا عبدالله الحسین(ع) نذری میدهند افرادی نگویند عدهای فقط انسان گرسنه هستند که تناول میکنند در حالی که تمام مردم حتی نان خالی و نمک سفره ابا عبدالله(ع) را به دلیل تبرک سرمه چشمانشان قرار میدهند و بدانند که مجلس عزاداری سرور و سالار شهیدان مربوط به حزب و گروه سیاسی خاص نیست که هر چه دلشان خواست بگویند و دیگران را لعن و نفرین کنند.
بصیرت عاشورایی یعنی شمر زمانه را بشناسیم و یزید روزگار را معرفی کرده و جنایت جنایت کاران را بیان کنیم؛ بصیرت یعنی کمک به فلسطین و سوریه برای دفاع از اسلام و مظلومیت مسلمانان است.
بصیرت یعنی اینکه وقتی میخواهی با کسی رابطه برقرار کنی سابقه و جنایتهایش فراموش نشود و گذشتهاش را هم مدنظر قرار دهیم. باید مراقب حیله و مکر و نیرنگ دشمن باشی و همیشه خودت را آماده نگهداری؛ تا مبادا تمام داشتههایت را از دست بدهی.
بصیرت عاشورایی یعنی اینکه نقشه دشمن را از قبل پیش بینی کنی و در دام طراحی آنان قرار نگیری و بر تفرقه مسلمانان اصرار نکنی، بصیرت یعنی نکند به جای اینکه از دوست حمایت کنیم از دشمن کمک بگیریم و حامی اش شویم.
و بصیرت به فرموده مقام معظم رهبری در سى و دومین دورهى مسابقات بینالمللى قرآن کریم دوم خرداد 94 یعنی:
«ما تجربه کردیم؛ ما ملّت ایران تجربه کردیم. در مقابل دشمنان اسلام و دشمنان قرآن تسلیم نشدیم، مقاومت کردیم؛ خدا به ما نیرو داد. هرچه بیشتر مقاومت کردیم، نیروی ما بیشتر شد؛ تواناییهای ما بیشتر شد؛ امید ما به آینده بیشتر شد. این همان نسخهی علاج دنیای اسلام است. یکی از چیزهایی که دشمنان اسلام در درون امّت اسلامی همیشه آن را دنبال کردند، امروز هم با شدّت دنبال میکنند، عبارت است از ایجاد اختلاف؛ جلوی این را باید گرفت. هر حنجرهای که در جهت اختلاف حرف بزند، بلندگوی دشمن است؛ چه خودش بداند، چه نداند. مراقب باشیم حنجرهی ما بلندگوی دشمنان اسلام و قرآن نشود؛ فریاد اختلاف سر ندهد. اختلاف مذهبی، اختلاف شیعه و سنّی، اختلاف عرب و عجم، اختلاف کشورهای گوناگون، اختلاف قومیّتها و ملیّتها و تعصّبهای ناسیونالیستی، چیزهایی است که دارند در بین جوامع مسلمان مشتعل میکنند. باید مقابل اینها ایستاد.
البتّه گفتن این حرفها آسان است، عمل کردنش دشوار است؛ لکن راه عمل وجود دارد، راه باز است. عامل اصلی عبارت است از عزم و ارادهی ما؛ تصمیم بگیریم؛ بصیرت و عزم دو عامل اصلی است. اوّلاً بصیرت داشته باشیم، دشمن را بشناسیم، دوست را بشناسیم. امروز در کشورهای اسلامی، کشورهایی هستند که مسئولان آن کشورها دچار خطای باصرهاند؛ نمیتوانند دوست را از دشمن تشخیص بدهند. دشمن را دوست خیال میکنند، دوست را دشمن خیال میکنند؛ خب، انسان ضربه میخورد. یکچنین کشوری، با چنین نگاهی، با چنین بینشی، دچار ضربه میشود؛ بصیرت لازم است. قُل هذِه سَبیلی اَدعوا اِلَی اللهِ عَلی بَصیرَةٍ اَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنی. اگر بصیرت وجود داشته باشد، انسان راه را درست بشناسد، آنوقت عزم و اراده هم بهخرج بدهد و نشان بدهد، راه، آسان پیموده خواهد شد؛ نصرت الهی یعنی همین؛ اِن تَنصُرُوا اللهَ یَنصُرکُم؛ از این واضحتر و از این صریحتر، چه میشود گفت؟ اِن تَنصُروا اللهَ یَنصُرکُم وَ یُثَبِّت اَقدامَکُم؛ نصرت خدا یعنی همین؛ راه خدا را شناختن و پیدا کردن، دنبال آن رفتن، به توطئهی دشمن، به تحمیق دشمن، به تحمیل دشمن تن ندادن. قرآن این را برای ما تأمین میکند.»
و در دیدار مسئولان نظام و سفراى کشورهاى اسلامى بهمناسبت سالروز بعثت پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) در 26 اردیبهشت امسال فرمودند:
«امروز جاهلیّت بازتولید شده است؛ با توان بسیار بالا، با خطر صدها بلکه هزارها برابرِ جاهلیّت روزهای اوّل و دوران اوّل اسلام. البتّه اسلام هم بحمداللَّه امروز مجهّز شده است. نیروی عظیم اسلامی با استفادهی از ابزارهای گوناگون، امروز در دنیا گسترده است. و امید موفّقیّت، امید غلبهی بر ترفند دشمنان امید کمی نیست؛ امید بالایی است؛ چیزی که لازم است در درجهی اوّل «بصیرت» است و در درجهی دوّم «عزم و همّت»؛ این چیزی است که ما ملّتهای مسلمان به آن احتیاج داریم.»
علی اکبر ملکی