ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﻯ؛ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﻜﺮ ﻧﻴﺴﺖ
گروه اندیشه: عده‌ای گمان می‌کنند که نهی از منکر فقط مخصوص به افرادی است که با آنها رودربایستی نداریم و می‌توانیم به آنها اشتباهشان را گوشزد کنیم در حالی که طبق تعالیم دینی در اجرای این مساله هیچ فرقی بین افراد وجود ندارد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) از زنجان، زمانی که کودکی بر حسب ناآگاهی دنیای کودکی‌اش به سمت چیزی یا جایی می‌روی که شاید برایش در لحظه لذت‌بخش باشد ولی در نهایت موجب آزار و اذیتش می‌شود، ناخواسته از واژه «نرو»؛ «دست نزن» و کلمات مشابه آن استفاده می‌کنیم. این رفتار از علم ما به خطرات و تبعات منفی آن عمل ناشی می‌شود که از وارد آمدن ضرر و زیان به کودک جلوگیری می‌کند.
شاید بتوان این تمثیل را در مورد امر به معروف و نهی از منکر به کار برد که به دلیل اهمیتی که در سعادت دنیوی و اخروی افراد دارد تاکید ویژه‌ای در دین مبین اسلام به آن شده است.
با مراجعه به قرآن کریم آیات متعددی را می‌توان دید که به این مساله پرداخته است که از جمله آن آیه 104 از سوره مبارکه آل‌عمران است که می‌فرماید: «وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»؛ «و بايد از ميان شما گروهى [مردم را] به نيكى دعوت كنند و به كار شايسته وادارند و از زشتى بازدارند و آنان همان رستگارانند»
این در حالی است که در جامعه کنونی شاهد بی‌تفاوتی در برابر این امر هستیم و عده‌ای به بهانه «چهار دیواری اختیاری» زیر بار نصیحت دلسوزان نمی‌روند و عده‌ای دیگر با ادعای روشنفکری نظریه «بی‌تفاوتی مدنی» گئورگ زیمل را به به عنوان یکی از شاخص‌های مدرنیته عنوان می‌کنند و در برابر اشتباهات دیگران ساکت می‌مانند.
در حالی که با مراجعه به آیه ۷۴ از سوره مبارکه انعام به نکات مهم و ریزی در مورد اهمیت امر به معروف و نهی از منکر می‌توان پی برد: «وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لأَبِيهِ آزَرَ أَتَتَّخِذُ أَصْنَامًا آلِهَةً إِنِّي أَرَاكَ وَقَوْمَكَ فِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ »؛ «و [ياد كن] هنگامى را كه ابراهيم به پدر خود آزر گفت آيا بتان را خدايان [خود] مىگيرى من همانا تو و قوم تو را در گمراهى آشكارى مىبينم»
در تفسیر این آیه می‌توان به این نکات اشاره کرد: ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﻯ، ﻣﺎﻧﻊ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﻜﺮ ﻧﻴﺴﺖ. «ﺍﺫ ﻗﺎﻝ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻟﺎﺑﻴﻪ...»
ﻣﻠﺎک ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ، ﺣﻖّ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺳﻦّ ﻭ ﺳﺎﻝ. «ﻗﺎﻝ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻟﺎﺑﻴﻪ»، ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ (س) ﺑﻪ ﻋﻤﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ، ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﺣﻖّ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺷﻴﻮﻩ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻪ ﺣﻖ، ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳک ﺷﺮﻭﻉ ﻛﺮﺩ. «ﻟﺎﺑﻴﻪ» ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ. «ﺃﺗﺘّﺨﺬ ﺍﺻﻨﺎﻣﺎً ﺁﻟﻬﺔ»
داستان مردی که در کشتی محل نشستن خود را سوراخ می‌کرد و در نهایت موجب غرق همه اهالی کشتی شد نیز مثال جامعه‌ای است که در برابر اشتباهات فاحش دیگران سکوت می‌کنند، در حالی که با توجه به این فرع مهم دینی می‌توان جامعه‌ای متعالی و سعادتمند را رقم زد.
