دو خواهر قرآنی روشندل مشتاق حضور در عرصه بین‌المللی
گروه چهره‌ها: سمیه و زهرا جعفری، دو خواهر نابینایی که موفق به حفظ کل قرآن کریم در سن هجده سالگی شدند، بر لزوم عدم وجود محدودیت در برگزاری مسابقات نابینایان تأکید کردند.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، سمیه و زهرا جعفری، دو خواهر نابینا و ساکن شهرستان شاهرود از توابع استان سمنان هستند که از دوران کودکی خود با انوار الهی آشنا شدند و در راه قرآن و حفظ قرآن کریم قدم برداشتند. بررسی چگونگی آشنایی ایشان با قرآن و حفظ آیات الهی ما را بر آن داشت تا گفت‌وگویی اختصاصی با این دو خواهر نابینا داشته باشیم که در ادامه آن را مشاهده خواهید کرد.
لطفا خودتان را معرفی کنید.
من سمیه جعفری، سی‌ساله ساکن شهر شاهرود هستم و تحصیلات بنده نیز دیپلم علوم انسانی است. خواهر بنده نیز زهرا نام دارد و تحصیلات وی نیز مثل من، دیپلم علوم انسانی است.
فعالیت‌های قرآنی خود را از چه سنی و چگونه آغاز کردید؟
بنده و خواهرم، هر دو از بدو تولد نابینا بودیم و فعالیت‌های قرآنی خود را نیز از سن هشت سالگی همراه با هم آغاز کرده و وارد عرصه پر نور آیات وحی شدیم. از همین سن به حفظ قرآن روی آوردیم و ابتدا به طور خیلی ابتدایی کار حفظ قرآن را آغاز کردیم. همچنین، از سن تقریبا یازده سالگی بود که فعالیت قرآنی ما در این زمینه جدی‌تر شد و تا سن 18 سالگی نیز ادامه داشت که در این سن توانستیم به یاری خداوند متعال همراه با هم حافظ کل قرآن شویم. البته در این بین از سن 14 سالگی نیز قرائت قرآن را آغاز کردیم و تقریبا به صورت حرفه‌ای‌تری نیز به امر قرائت پرداختیم. همچنین، از سن 15 سالگی نیز وارد گروه تواشیح شاهرود شدیم.
فعالیت خود در گروه تواشیح را چکونه آغاز کردید و در چه گروه‌هایی فعالیت داشتید؟
ما دو خواهر، قبلا عضو گروه تواشیح کوثر شاهرود بودیم که شامل بچه‌های قرآنی شهر شاهرود بود و همه اعضای آن به جز ما دو خواهر بینا بودند. پس از مدتی بنا به دلایلی از این گروه بیرون آمدیم و الآن گروه تواشیحی از میان نابینایان با عنوان منتظران نور تشکیل داده‌ایم که هم‌اکنون نیز فعالیت‌هایی را با این گروه انجام می‌دهیم.
تاکنون در چه مسابقاتی شرکت و چه رتبه‌هایی را کسب کرده‌اید؟
تاکنون در مسابقات مختلفی شرکت کرده‌ایم که شامل مسابقاتی با حضور افراد بینا و نیز مسابقاتی که تنها با حضور افراد نابینا برگزار شد است، می‌شود. مسابقات مربوط به نابینایان مانند مسابقات آموزش و پرورش استثنایی و مسابقات بهزیستی که در اکثر این مسابقات حائز رتبه و مقام شدیم و توانستیم برای شهرمان افتخارآفرینی کنیم. بیشتر این رتبه‌ها در مسابقات کشوری به دست آمد که شامل رتبه‌های اول، دوم و سوم مسابقات مختلف در رشته‌هایی مانند حفظ، قرائت و ترتیل می‌شود. همچنین، از مسابقات بین بچه‌های بینا نیز می‌توانم به مسابقاتی مانند رقابت‌های امور ایثارگران که بین فرزندان جانباز برگزار شد. همچنین، در مسابقات قرآن آموزش و پرورش و هلال احمر و نیز مسابقات اداره اوقاف نیز شرکت کرده‌ایم که در این مسابقات نیز رتبه‌هایی را کسب کردیم.
نظرتان راجع به تجمیع مسابقات قرآن نابینایان و برگزاری این مسابقات به صورت مجزا از افراد بینا چیست؟
به نظر بنده با وجود مسابقات فراوانی که در سطح کشور وجود دارد، بهتر است که برای افراد نابینا محدودیتی در این زمینه وجود نداشته باشد و این قشر از جامعه نیز بتوانند با توجه به توانمندی‌هایی که دارند در کنار سایر افراد عادی جامعه مسابقه دهند و با ایشان به رقابت بپردازند که این امر می‌تواند به پیشرفت سطح قرآنی افراد نابینا در رشته‌های مختلف منجر شود.
لطفا در رابطه با اساتید قرآنی که در زندگی قرآنی خود داشته‌اید توضیح دهید.
از سن هشت تا هجده سالگی که بنده و خواهرم در مسیر حفظ کل قرآن کریم و نیز رشته‌های دیگری مانند قرائت قدم برداشتیم، اساتید زیادی داشتیم که زحمات فراوانی را برای ما متحمل شدند. از هنگامی که به صورت جدی به حفظ قرآن پرداختیم یکی از بچه‌های نابینا به نام فاطمه پایدار که از قرآنیان شهر شاهرود هستند و کلاس قرآن داشتند، به عنوان مربی به ما کمک فراوانی کرد و باعث شد تا ما کار حفظ را جدی‌تر دنبال کنیم. پس از اینکه در این زمینه بیشتر با قرآن مأنوس شدیم یکی از اساتید دیگر شاهرود به نام «کامران زمان‌نامیان» به صورت خصوصی به تربیت قرآنی ما پرداخت که البته پس از اینکه وی از شاهرود مهاجرت کرد، ما با یکی از اساتید دیگر به نام «احمد خدابخشیان» کار را دنبال کردیم و به مدت تقریبا دو سال نیز در خدمت ایشان بودیم که البته در این راستا در کنار حفظ قرآن کریم به رشته‌های دیگری همچون تجوید و قرائت نیز می‌پرداختیم. پس از این مدت با دو نفر دیگر از اساتید قرآنی شاهرود به نام‌های مهدی وفائی‌نژاد و عباس دلالی نیز کار کردیم که البته هم‌اکنون تقریبا دو سالی می‌شود که دیگر به کلاس نمی‌رویم و سعی می‌کنیم که خودمان به تمرین بپردازیم.
آیا توصیه‌ای برای نابینایانی که می‌خواهند به عرصه قرآنی روی آورند دارید؟
هم‌اکنون در رابطه با نابینایان و پرداختن این قشر از جامعه به امور قرآنی باید اشاره کنم که در این زمینه پیشرفت خیلی خوبی تاکنون شده است که موجب می‌شود تا علاقه‌مندان نابینا بتوانند خیلی راحت‌تر به امر قرآن در رشته‌های مختلف بپردازند. بنده به یاد دارم اوایلی که به مسابقات آموزش و پرورش استثنایی می‌رفتیم، در سطح خودمان قاری و حافظ نابینا نداشتیم ولی هم‌اکنون رقابت بین نابینایان خیلی تنگاتنگ و شاید مشکل شده است یعنی اگر ما قبلا هر سال در مسابقات شرکت می‌کردیم و مقام اول را کسب می‌کردیم، الآن باید تلاش بسیار بیشتری داشته باشیم تا بتوانیم به رتبه‌های برتر دست پیدا کنیم چون بچه‌های نابینا واقعا پیشرفت کرده‌اند و این جای خوشحالی فراوانی دارد. همچنین، الآن برای کسانی از نابینایان که قصد دارند تا به امر قرآن بپردازند، امکانات فراوانی وجود دارد به ویژه اینکه امروزه امکانات صوتی بسیار گسترده شده و نابینایان نیز بچه‌های بسیار باهوشی هستند. به نظر بنده راهی بهتر از راه قرآن نیست که ما بخواهیم در پیش بگیریم؛ چراکه این راه هم خیر و سعادت در دنیا و هم در آخرت را به دنبال خواهد داشت. بنده به نابینایان عزیز توصیه می‌کنم که به این عرصه و دریای نورانی قرآن کریم وارد شوند که تأثیر بسیاری در زندگی ایشان خواهد داشت.
آیا تاکنون به امر تدریس در زمینه قرآن کریم پرداخته‌اید؟
در حال حاضر برخی کلاس‌های خانگی را به همراه هم با حضور بانوان سطح شهرمان برگزار می‌کنیم. البته در گذشته مدتی را در جامعة‌القرآن به تدریس صوت و لحن می‌پرداختیم. همچنین، در کلاس‌هایی که ویژه فرزندان جانبازان نیز بود، تدریس می‌کردیم که البته در حال حاضر تنها در کلاس‌های خانگی مشغول تدریس برای بانوان هستیم.
