10 حدیث از جوادالائمه(ع)

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از زنجان، امام جواد(ع) در ۲۹ ذیقعده سال ۲۲۰ هجری در ۲۵ سالگی به شهادت رسید و در  کاظمین به خاک سپرده شد.

دوران زندگانی امام جواد علیه السلام از برهه‌های حساس در تاریخ پر فراز و نشیب شیعه است. شیعیان در مسیر پرتلاطم جریان‌های فکری و عقیدتی قرار داشتند و در برابر هجوم ظالمانه دشمنان پایداری می‌کردند. پس از شهادت امام رضا علیه السلام، از آن جا که اراده الهی بر آن بود که رشته امامت نگسلد، حضرت امام جواد علیه السلام در خردسالی و در هفت یا هشت سالگی زمام قافله امت را به دست گرفت. امام جواد نخستین امام شیعه است که در خردسالی به امامت رسیده و این مسئله طعن و مخالفت دشمنان را برانگیخت وی به مدت 16 سال امامت را بر عهده داشت و مکتب علمی، اجتماعی شیعه را جلوه خاص بخشید.

10 حدیث گهربار از جوادالائمه(ع)

الْمُؤمِنُ یَحْتاجُ إلی ثَلاثِ خِصال: تَوْفیق مِنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ واعِظ مِنْ نَفْسِهِ، وَ قَبُول مِمَّنْ یَنْصَحُهُ؛ مؤمن در هر حال نیازمند به سه خصلت است: توفیق از طرف خداوند متعال، واعظی از درون خود، قبول و پذیرش نصیحت كسی كه او را نصیحت نماید.

مُلاقاهُ الاْخوانِ نَشْرَهٌ، وَ تَلْقیحٌ لِلْعَقْلِ وَ إنْ كانَ نَزْراً قَلیلا؛ ملاقات و دیدار با دوستان و برادران خوب، موجب صفای دل و نورانیّت آن می گردد و سبب شكوفائی عقل و درایت خواهد گشت، گرچه در مدّت زمانی كوتاه انجام پذیرد.

كَیْفَ یُضَیَّعُ مَنِ اللهُ كافِلُهُ، وَكَیْفَ یَنْجُو مَنِ الله طالِبُهُ، وَ مَنِ انْقَطَعَ إلی غَیْرِاللهِ وَ كَّلَهُ اللهُ إلَیْهِ؛ چگونه گمراه و درمانده خواهد شد كسی كه خداوند سَرپرست و متكفّل اوست. چطور نجات می یابد كسی كه خداوند طالبش می باشد. هر كه از خدا قطع امید كند و به غیر او پناهنده شود، خداوند او را به همان شخص واگذار می كند.

مَنْ عَتَبَ مِنْ غَیْرِارْتِیاب أعْتَبَ مِنْ غَیْرِاسْتِعْتاب؛ سرزنش كردن دیگران بدون علّت و دلیل سبب ناراحتی و خشم خواهد گشت، در حالی كه رضایت آنان نیز كسب نخواهد كرد.

أفْضَلُ الْعِبادَهِ الاْخْلاصُ؛ با فضیلت ترین و ارزشمندترین عبادت ها آن است كه خالص و بدون ریا باشد.

لا یَضُرُّكَ سَخَطُ مَنْ رِضاهُ الْجَوْرُ؛ كسی كه طالب رضایت خداوند متعال باشد، دشمنی ستمگران، او را زیان و ضرر نمی رساند.

مَنِ اسْتَحْسَنَ قَبیحاً كانَ شَریكاً فیهِ؛ هر كه كار زشتی را تحسین و تأیید كند، در عقاب آن شریك می باشد.

مَنِ انْقادَ إلَی الطُّمَأنینَهِ قَبْلَ الْخِیَرَهِ فَقَدْ عَرَضَ نَفْسَهُ لِلْهَلَكَهِ وَالْعاقِبَهِ الْمُغْضِبَهِ؛ هركس بدون تفّكر و اطمینان نسبت به جوانب (هر كاری، فرمانی، حركتی و ...) مطیع و پذیرای آن شود، خود را در معرض سقوط قرار داده; و نتیجه ای جز خشم و عصبانیّت نخواهد گرفت.

مَنِ اسْتَغْنی بِاللهِ إفْتَقَرَ النّاسُ إلَیْهِ، وَ مَنِ اتَّقَی اللهَ أحَبَّهُ النّاسُ وَ إنْ كَرِهُوا؛ هر كه خود را به وسیله خداوند بی نیاز بداند مردم محتاج او خواهند شد و هر كه تقوای الهی را پیشه خود كند خواه ناخواه، مورد محبّت مردم قرار می گیرد گرچه مردم خودشان اهل تقوا نباشند.

نِعْمَهٌ لاتُشْكَرُ كَسِیَّئَه لاتُغْفَرُ؛ خدمت و نعمتی كه مورد شكر و سپاس قرار نگیرد همانند خطائی است كه غیرقابل بخشش باشد.