20 حدیث گهربار از امام هادی(ع)
گروه معارف: امام هادی(ع) پس از پدر بزرگوارش در سن 8 سالگی به مقام امامت رسيد و دوران امامتش 33 سال بود و طی این مدت با کلام و منش خود احیاگر سنت نبوی و سیره علوی بود که در اینجا به 20 حدیث گهربار از این امام همام اشاره شده است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از زنجان، تولد امام دهم شيعيان حضرت امام علی النقی(ع) را نيمه ذيحجه سال 212 هجری قمری نوشته‌اند. پدر آن حضرت، امام محمد تقی جوادالائمه (ع) و مادرش سمانه، از زنان درست‌کردار و پاکدامنی بود که دست قدرت الهی او را برای تربيت مقام ولايت و امامت مأمور کرده بود، و چه نيکو وظيفه مادری را به انجام رسانيد و بدين مأموريت خدايی قيام کرد.
نام آن حضرت علی، کنيه آن امام همام ابوالحسن و لقب‌های مشهور آن حضرت هادي و نقی بود. حضرت امام هادی(ع) پس از پدر بزرگوارش در سن 8 سالگی به مقام امامت رسيد و دوران امامتش 33 سال بود .
در اين مدت حضرت علی النقی (ع) برای نشر احکام اسلام و آموزش و پرورش و شناساندن مکتب و مذهب جعفری و تربيت شاگردان و اصحاب گرانقدر گام‌های بلند برداشت. نه تنها تعليم و تعلم و نگاهبانی فرهنگ اسلامی را امام دهم(ع) در مدينه عهده‌دار بود و لحظه‌ای از آگاهانيدن مردم و آشنا کردن آنها به حقايق مذهبی نمی‌آسود، بلکه در امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه پنهان و آشکار با خليفه ستمگر وقت يعنی متوکل عباسی آنی آسايش نداشت .
20 حدیث گهربار از امام هادی(ع)
كسى كه تقوى الهى را رعايت کند و مطيع احكام و مقرّرات الهى باشد، ديگران مطيع او مى‌شوند و هر شخصى كه اطاعت از خالق کند، باكى از دشمنى و عداوت انسان ها نخواهد داشت و چنانچه خداى متعال را با معصيت و نافرمانى خود به غضب درآورد، پس سزاوار است كه مورد خشم و دشمنى انسان‌ها قرار گيرد.
شب زنده‌دارى، خواب بعد از آن را لذيذ مى‌کند و گرسنگى در خوشمزگى طعام مى افزايد يعنى هر چه انسان كمتر بخوابد بيشتر از خواب لذت مى‌برد و هر چه كم خوراک باشد مزّه غذا گواراتر خواهد بود.
از كسى كه نسبت به او كدورت و كينه دارى، صميّميت و محبّت مجوى. همچنين از كسى كه نسبت به او بدگمان هستى، نصيحت و موعظه طلب نكن، چون كه ديدگاه و افكار ديگران نسبت به تو همانند قلب خودت نسبت به آن ها است.
حسد موجب نابودى ارزش و ثواب حسنات مى‌شود.تكبّر و خودخواهى جذب كننده دشمنى و عداوت افراد است. عُجب و خودبينى مانع تحصيل علم خواهد بود و در نتيجه شخص را در پَستى و نادانى نگه مى‌دارد. بخيل بودن بدترين اخلاق است؛ و نيز طَمَع داشتن خصلتى ناپسند و زشت است.
مسخره كردن و شوخى هاى بى مورد از بى خردى است و كار انسان هاى نادان است.
دنيا همانند بازارى است كه عدّه‌اى در آن براى آخرت سود مى‌برند و عدّه‌اى ديگر ضرر و خسارت متحمّل مى‌شوند.
مردم در دنيا به وسيله ثروت و تجمّلات شهرت مى‌يابند ولى در آخرت به وسيله اعمال محاسبه و پاداش داده خواهند شد.
همنشين شدن و معاشرت با افراد شرور نشانه پستى و شرارت تو خواهد بود.
يكى از اصحاب حضرت به نام ابن سِكيّت گويد: از امام هادى(ع) سؤال كردم : چرا قرآن با مرور زمان و زياد خواندن و تكرار، كهنه و مندرس نمى‌شود؛ بلكه هميشه حالتى تازه و جديد در آن وجود دارد؟ امام(ع) فرمود: چون كه خداوند متعال قرآن را براى زمان خاصّى و يا طايفه‌اى مخصوص قرار نداده است ؛ بلكه براى تمام دوران‌ها و تمامى اقشار مردم فرستاده است، به همين جهت هميشه حالت جديد و تازه‌اى دارد و براى جوامع بشرى تا روز قيامت قابل عمل و اجراء است.
غضب و تندى در مقابل آن كسى كه توان مقابله با او را ندارى ، علامت عجز و ناتوانى است ولى در مقابل كسى كه توان مقابله و رو در روئى او را دارى علامت پستى و رذالت است .
علماء و دانشمندانى كه به فرياد دوستان و پيروان ما برسند و از آن ها رفع مشكل کنند، روز قيامت در حالى محشور مى‌شوند كه تاج درخشانى بر سر دارند و نور از آن ها مى‌درخشد.
بياد آور و فراموش نكن آن حالت و موقعى را كه در ميان جمع اعضاء خانواده و آشنايان قرار مى‌گيرى و لحظات آخر عمرت سپرى مى‌شود و هيچ پزشكى و دوستى و ثروتى نمى‌تواند تو را از آن حالت نجات دهد.
همانا اموال حرام، رشد و نموّ ندارد و اگر هم احياناً رشد كند و زياد شود بركتى نخواهد داشت و با خوشى مصرف نمى‌شود و آنچه را از اموال حرام انفاق و كمك كرده باشد اجر و پاداشى برايش نيست و هر مقدارى كه براى بعد از خود به هر عنوان باقى گذارد معاقب مى‌شود.
حكمت اثرى در دل‌ها و قلب‌هاى فاسد نمى‌گذارد.
هر كه از خود راضى باشد بدگويان او زياد خواهند شد.
مصيبتى كه بر كسى وارد شود و صبر و تحمّل کند، تنها يك ناراحتى است؛ ولى چنانچه فرياد بزند و جزع كند دو ناراحتى خواهد داشت.
براى خداوند بقعه‌ها و مكان‌هائى است كه دوست دارد در آنها خدا خوانده شود تا آن كه دعاها را مستجاب گرداند كه يكى از بُقْعه ها حائر و حرم امام حسين(ع) خواهد بود.
تواضع و فروتنى چنان است كه با مردم چنان كنى كه دوست دارى با تو آن كنند.
هركس مطيع و پيرو خدا باشد از قهر و كارشكنى ديگران باكى نخواهد داشت .
علم و دانش بهترين يادبود براى انتقال به ديگران است، ادب زيباترين نيكى‌ها است و فكر و انديشه آئينه صاف و تزيين كننده اعمال و برنامه‌ها است.
