اربعین طلیعه فروریختن پایه‌های پوشالی تمدن غربی است
پیاده‌روی اربعین را باید مانور اقتدار شیعی دانست که خارج از برنامه‌ها و تصمیم‌های طبیعی، به فرهنگی پیشرو تبدیل شده است. اربعین تجلی مبارزه عینی با تمدن غرب و مظاهر آن است.
به گزارش ایکنا؛ به نقل از مهر، حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالله محمدی استادیار موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در یادداشتی با عنوان پیاده روی اربعین؛ مبارزه عینی با تمدن غربی به اهمیت و اثرات پیاده روی اربعین پرداخته است:
شکوه و ظرفیت هدایتی پیاده روی در مسیر اربعین را نباید به فضیلت بیکران زیارت امام حسین (ع) و حتی فضیلت زیارت با پای پیاده، منحصر ساخت. شیعیان در مناسبت‌های دیگر هم مفتخر به تاج زوارالحسین (ع) می‌شوند. پیاده روی اربعین را باید مانور اقتدار شیعی دانست که خارج از برنامه‌ها و تصمیم‌های طبیعی، به فرهنگی پیشرو تبدیل شده است.
تمدن غربی با محوریت لذات و شهوات بدنی و رویگردانی از حقیقت متعالی انسان شکل گرفته و به مدد رسانه و تبلیغات سعی در اصیل نشان دادن نازل‌ترین ابعاد و امیال انسانی دارد. عالمان درداندیش، برای مقابله با این فرهنگ حیوان محور، سالهاست تلاش می‌کنند که باید تمام زحمات ایشان را ستود، لکن اربعین تجلی مبارزه عینی با تمدن غرب و مظاهر آن است.
اگر اقتصاد سرمایه داری، اصالت و انباشت ثروت را محور قرار داده است و توانسته است حتی در چشم برخی دینداران جا کند، اربعین تجسم انفاق بدون چشم داشت است. میزبان، از یک سال قبل سهمی از رزق روزانه خود را برای چنین روزی پس انداز می‌کند و میهمان نیز هزینه می‌کند تا بر هیبت این تجمع عظیم بیفزاید.
تمدن مادی، بر تنور امتیازات پوچ مادی و نژادی می‌دمد تا مردمان جغرافیای غرب را از شرق، سیاه را از سپید، عرب را از عجم و ... ممتاز کند. اما در اربعین تمام این اعتباریات فرومی ریزد. عرب‌ها با اشتیاق از عجم‌ها پذیرایی می‌کنند. زائران متمکن و کمتر برخوردار در کنار هم پیاده می‌روند و با هم در صف غذا می‌ایستند. چهره‌های مرجع اجتماعی و نخبگان علمی پای تاول زده ساده‌ترین مردمان را نوازش می‌کنند، همگی در ساده‌ترین موکب می‌آرامند، از غذایی مشترک می‌خورند. به راستی جز در مشعر و عرفات کجا می‌توان چنین ظرفیتی برای انقطاع از عناوین ساختگی پیدا کرد؟
تفکر غربی سالهاست سعی در ترویج فردگرایی دارد. تساهل و تسامح و بی تفاوتی را با نقاب رعایت حریم خصوصی نهادینه می‌کند، ولی اربعین اوج حساسیت به دیگری است. اربعین یعنی دغدغه مندی به اطرافیان کم توان و توان یاب! بسیاری از کسانی که در شهرنشینی و فرهنگ مادی دعوت به بی تفاوتی می‌شدند، اینجا چشم می‌گردانند تا بتوانند کوله‌ای بردارند و دیگران را یاری کنند. جوانان دنبال وظیفه‌ای جدید هستند نه فرار از تکلیف. اربعین تمرین حرکت کاروانی است! اربعین تجسم انفاق است و ایثار!
فرهنگ مصرف گرای غرب، شکم پرستی و راحت طلبی را برای فراموشاندن حقیقت متعالی انسان ترویج می‌کند، ولی اربعین، تجلی استقامت و صبر عاشقانه است. کم خوردن، کم نوشیدن، خستگی، تاول پا و ... همراهان دوست داشتنی این سفرند. آن قدر که کسی به خاطر این سختی‌های ظاهری، از آمدنش پشیمان نیست. کودکان نیز هرچند با سختی، اما مشتاقانه دوست دارند قدم‌های بیشتری بردارند.
اربعین طلیعه فروریختن پایه‌های پوشالی تمدن غربی است.
