اغلب مشکلات جامعه حاصل کم‌توجهی به فرهنگ فاطمی است
یک نویسنده و پژوهشگر تاریخ اسلام گفت: باید هر بخش از زندگی حضرت فاطمه(س) از جمله سیره و سبک زندگی ایشان تبیین و تحلیل شود، اغلب مشکلات و مسائلی را که در جامعه می‌بینیم از همین کم‌توجهی است.
مرضیه محمدزاده، نویسنده و پژوهشگر در گفت‌وگو با ایکنا درباره حضرت فاطمه(س) و آثار مکتوب درباره ایشان گفت: بیشتر آثاری که درباره حضرت فاطمه زهرا(س) به نگارش درآمده و منتشر شده مربوط به زندگینامه آن حضرت و به صورت کلی به زندگی ایشان پرداخته شده است. در حالی که باید هر بخش از زندگی آن حضرت از جمله سیره و سبک زندگی ایشان تبیین و تحلیل شود زیرا جامعه ما به این مسائل نیاز بیشتری دارد و اغلب مشکلات و مسائلی را که در جامعه می‌بینیم از همین موضوع نشئت می‌گیرد.
وی افزود: حرف‌ها و مسائل بسیاری درباره حضرت فاطمه زهرا(س) وجود دارد که نویسندگان به آنها نپرداخته‌اند و جا دارد کتاب‌های متعددی درباره فرهنگ فاطمی نوشته شود و این نه تنها برای جامعه عام بلکه برای مسئولان، مدیران، سیاستمداران و ... کاربردی و درس‌آموز است.
محمدزاده درباره معیارهای فاطمی بودن گفت: محک فاطمی بودن، حق‌طلب بودن است. سیاست فاطمی، سیاست ضدخشونت، روشنگری و فرهنگسازی است. هر چند این فرهنگ در کوتاه‌مدت اثر چندانی نداشته باشد اما در طول تاریخ اثرگذار و پایدار مانده و خواهد ماند.
نویسنده کتاب «زنان پیامبراکرم(ص) و زنان با پیامبر اکرم(ص)» در ادامه بیان کرد: فرهنگ فاطمی نشان داده است که دفاع از حق با احضار خلیفه مسلمین و حضور مردم و سخنان منطقی و استدلال حقوقی می‌تواند در فضای آرامش، روشنگری و آگاه‌سازی کند. ایشان برای همیشه در تاریخ ثابت کرد که یک زن می‌تواند در جمع عظیمی از مردم، دولتمردان، خلیفه و حاکم حاضر شود و با حفظ ارزش‌های اخلاقی و انسانی و از تریبون منطق و قانون، حق را آشکار کند و ملاک ارزش‌های انسان زیستن و آزاده بودن را به آینده‌گان بیاموزد.
محمدزاده ادامه داد: حضرت فاطمه(س) آموخت که برپا داشتن عدل، حق و آزادی، نیازمند خشونت و شمشیر نیست. هرچند از پشتوانه مردی با شمشیری پرآوازه همچون امام علی(ع) برخوردار باشد. اما باز هم کاری که سخن استدلالی و زبان منطقی و صبر، علم و حلم فاطمی انجام می‌دهد، هرگز خشونت و شمشیر نمی‌تواند آن‌گونه کارساز و نتیجه‌بخش باشد.
وی در ادامه به زندگی سراسر الگوی این بانوی اسلام اشاره کرد و گفت: زندگانی او در خانه شوهرش نمونه است، چون سراسر زندگانی او نمونه است. دوران زندگی مشترک حضرت فاطمه(س) و علی(ع) دوره بسیار پرتحولی در تاریخ اسلام است. حکومت نوپای اسلام به‌تازگی در مدینه شکل گرفته و جامعه اسلامی به‌شدت درگیر جنگ است. به‌طور متوسط در هر سال جامعه شاهد 10 حرکت نظامی است و علی (ع) یک سرباز تمام‌عیار و آماده برای جانفشانی و خدمت به رسول‌الله(ص) است. او از ۲۶ غزوه تنها در تبوک حضور نداشته است، یعنی به‌طور متوسط سالی سه غزوه انجام شده است. در واقع فاطمه(س) به همسری مردی درآمده بود که مجاهدی کامل در راه خدا بود و بیشتر ایام زندگی مشترک این دو بزرگوار در شرایطی طی می‌شد که امام در جبهه بوده است.
این نویسنده یادآور شد: در چنین شرایطی فاطمه (س) صاحب فرزندانی شد و با داشتن فرزندان خردسال، وظیفه نگهداری و تربیت و آموزش آنها و بخشی از وظایف همسرش در خارج از خانه را به عهده گرفته بود. هر چند توسط رسول‌الله(ص) به جهت انجام تکالیف خانوادگی بین علی(ع) و فاطمه(س) تقسیم کاری انجام شده بود که بر مبنای آن کار‌های درون خانه را فاطمه (س) و کار‌های بیرون خانه را امام علی (ع) برعهده داشته باشد، اما با توجه به شرایط جنگی جامعه اسلامی و مأموریت‌های امام علی(ع) در خارج از مدینه، کار‌های داخل و خارج از خانه بر دوش فاطمه(س) قرار داشت. بنابراین همه این مسائل باید به صورت واضح و با مصادیق برای جامعه بیان و نوشته شود تا همه بدانند که حضرت فاطمه(س) با وجود اینکه دختر پیامبر(ص) بود، اما زندگی راحتی نداشت.
انتهای پیام
