افترا؛ گناهی که مستوجب عذاب الهی است

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) از زنجان، فطرت پاک ودیعه‌ای است که خدای متعال در اختیار انسان قرار داده است و گناهان موجب خدشه وارد کردن به این امانت می‌شود و به تبع آن عذاب الهی متناسب با گناه، که بازتابی از هر عمل ناشایست است دامن فرد خاطی را خواهد گرفت.

از آنجایی که ذات اقدس الهی رحمان و رحیم است و همواره مسیر تعالی را برای بندگان خود باز گذاشته است، توبه جایگاهی خاص در تعالیم اسلامی دارد که آنهم با شرایط خاص خود که مهمترین آن عدم تکرار مجدد گناه است می‌تواند گذشته ناخوشانید گناهکار را محو کند.

اما آنچه نباید از نظر دور داشت برخی از گناهان هستند که به دلیل قبح آن فقط با توبه پذیرفته نخواهند شد و مستوجب عقوبت الهی هستند که نمونه آن را در آیه 152 از سوره مبارکه اعراف می‌خوانیم که خداوند در آن وعده کیفر داده است: «إنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚوَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ».

«کسانى که گوساله را (به خدایى) برگزیدند، بزودى خشمى از جانب پروردگارشان، و ذلتى (بزرگ) در زندگى دنیا به آنها مى رسد. و اینچنین، کسانى را که (بر خدا) افترا مى بندند، کیفر مى دهیم»

در تفسیر این آیه مبارکه می‌توان گفت: گناه بت‌پرستى و سجده در برابر گوساله آن هم در آن مقیاس وسیع و گسترده و در آن مدت کوتاه براى ملتى که آن همه معجزات دیده بودند، گناهى نبود که به این آسانى بخشوده شود و با گفتن یک استغفرالله همه چیز پایان یابد. بلکه باید این ملت غضب پروردگار را ببیند و طعم ذلت را در این زندگى بچشد و شلاق کیفر کسانى که به خدا افترا مى بندند را بر پیکر خود احساس کند تا بار دیگر به این آسانى و سادگى به فکر چنین گناه عظیمى نیفتد.

چه خوب است که همواره در برابر همه وقایع زندگی و هر جا که احتمال لغزش از مسیر سعادت وجود دارد رضایت الهی بر اساس تعالیم دینی را مورد توجه داشته باشیم تا به خوبی به سرمنزل مقصود برسیم و نباشد روزی که در زمره آنهایی باشیم که بنا به هر دلیل مورد غضب الهی و مستوجب عقوبت قرار گیریم.