در آیه 49 از سوره مبارکه کهف میخوانیم: «وَوُضِعَ الْكِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَيَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا مَالِ هَذَا الْكِتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَلَا كَبِيرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا وَ وَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا وَلَا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدًا»؛ «و كارنامه [عمل شما در ميان] نهاده مى شود آنگاه بزهكاران را از آنچه در آن است بيمناك مى بينى و مى گويند اى واى بر ما اين چه نامه اى است كه هيچ [كار] كوچك و بزرگى را فرو نگذاشته جز اينكه همه را به حساب آورده است و آنچه را انجام داده اند حاضر يابند و پروردگار تو به هيچ كس ستم روا نمى دارد».
با استناد به این آیه عدل الهی در رسیدگی به همه اعمال نوع بشر مشخص است که به هر کس به اندازه کاری که کرده مزد یا سزا داده میشود و آنقدر این حسابرسی دقیق است که بدکاران و آنهایی که دستی بر حقخوری داشتند از این حسابرسی دقیق متعجب خواهند شد.
در آیات 7 و 8 سوره مبارکه زلزال نیز این مسئله به خوبی بیان شده که در روز قیامت، یومالحساب، هر فردی به قدر ذرهای از اعمال نیک و بد خود، سزا داده میشود و بر اساس آن به سوی منزلگاه ابدی خویش میرود.
«فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ»؛ « وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ». «پس هر كه هم وزن ذره اى نيكى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد»؛ «و هر كه هموزن ذره اى بدى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد».
با تاسی به آیات روشنگر قرآن و علم به اینکه هر عملی، خواه نیک و خواه بد در کارنامه اعمال ما ثبت خواهد شد و سزای آن شامل حال خودمان خواهد شد، قطعا قدری در رفتار و کردار خود بازنگری خواهیم کرد تا در یومالحساب مصداق «أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ» باشیم.