قیام ۱۵ خرداد؛ فراموشی جدایی دین از سیاست

به گزارش ایکنا از زنجان، قیام خونین ۱۵ خرداد سال ۴۲ سرآغاز شکل‌گیری روند هبوط و سقوط نظام ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی و افول سلطه آمریکا و استکبار جهانی در ایران است که ۱۵ سال بعد به رغم جنایت‌ها و توطئه‌های بی‌شمار رژیم پلید و سفاک پهلوی به پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۵۷ منجر شد و موجبات وزش نسیم بیداری و نجات تدریجی محرومان و مستضعفان از سلطه شیطانی مستکبران، در فراسوی جغرافیایی کشور را فراهم آورد.

بی‌تردید هیچ دگرگونی و انقلابی بی‌ریشه و علت پدید نمی‌آید و بسترها و عواملی در شکل‌گیری آن مؤثر است. قیام ۱۵ خرداد نیز جنبشی ماندگار و اثرگذار است و نقطه عطفی در کارنامه انقلاب اسلامی ایران به شمار می‌رود که سر آغاز تحولات و دگرگونی‌های شگفت‌آوری شد، از این رو می‌توان از آن به عنوان یوم‌الله نام برد.

چند روز پیش از عاشورای سال ۴۲، امام خمینی(ره) در جلسه‌ای با مراجع و علمای قم پیشنهاد کردند در روز عاشورا هر یک از آنان برای مردم و عزاداران حسینی در مدرسه فیضیه سخنرانی کنند و از جنایت‌های رژیم پهلوی پرده بردارند که همه از این پیشنهاد استقبال کردند، به همین دلیل واعظان نیز در تهران و بسیاری از شهرستان‌ها این خبر را به آگاهی مردم رساندند.

به دنبال افشاگری‌ علما، شوری میان مردم به وجود آمد و ده‌ها هزار نفر از مردم تهران و دیگر شهرستان‌ها برای شنیدن سخنان تاریخی مراجع و علما در روز عاشورا به قم آمدند و در پی آن، حادثه سترگ پانزدهم خرداد ۴۲ روی داد.

امام خمینی(ره) در سخنرانی سیزدهم خرداد ۴۲ برخلاف گذشته سخن خود را به طور مستقیم متوجه شاه کردند. ایشان در این سخنرانی از ادبیاتی بهره بردند که تا آن زمان پیشینه نداشت و همین مسئله سبب دستگیری‌شان در ۱۴ خرداد شد.

هنوز چند ساعتی از این حادثه نگذشته بود که خیابان‌های شهر قم، زیر پای مردان و زنان انقلابی که در اعتراض به رژیم شاه و حمایت از رهبرشان فریاد برآورده بودند به لرزه درآمد. این صحنه، در آن روز در تهران و چند شهر دیگر نیز به وجود آمد و بدین ترتیب، مردم ایران با این قیام گسترده نشان دادند که خواستار برقراری حکومت اسلامی و پایان دادن به رژیم ستم‌شاهی هستند.

پس از انتشار خبر دستگیری امام(ره) در پانزدهم خرداد ۴۲، بسیاری از مردم قم به منزل ایشان رفتند و به اتفاق فرزندشان حاج آقا مصطفی، در حدود ساعت شش بامداد به سمت حرم مطهر حضرت معصومه(س) حرکت کردند. پس از مدتی، صحن مطهر و خیابان‌های اطراف، لبریز از جمعیتی شد که شعار «یا مرگ یا خمینی» را با هیجان شدیدی تکرار می‌کردند.

در همان زمان، علما و مراجع وقت نیز با صدور بیانیه‌هایی، خواستار آزادی فوری حضرت امام(ره) شدند. در حدود ساعت 10 صبح، با ورود نیروهای مسلح برای تقویت نیروهای شهربانی قم، تیراندازی و رگبار مسلسل‌ها شروع شد و تعداد زیادی از مردم زخمی شده یا به شهادت رسیدند. شدت تیراندازی به حدی بود که امکان انتقال زخمی‌ها و اجساد شهیدان نبود و این کشتار تا ساعت پنج عصر ادامه یافت.

مردم تهران نیز در اعتراض به دستگیری امام خمینی(ره) به خیابان‌ها ریخته و قیام خونین خویش را آغاز کردند. سیل خروشان کشاورزان غیور و کفن‌پوش ورامین، دهقانان کن و نیز مردم جماران به سوی تهران سرازیر شد. شاه که تاج و تخت خود را در حال زوال می‌دید با رگبار مسلسل به جنگ ملت مظلوم رفت و تهران را در پانزدهم خرداد 42 به کشتارگاه مخوف و حمام خون تبدیل کرد.

قیام پانزده خرداد، به افسانه جدایی دین از سیاست که بیش از نیم قرن، از سوی استعمارگران رژیم‌های دست‌نشانده آنان تبلیغ و ترویج شده بود، پایان داد و جدایی‌ناپذیری اسلام از سیاست را برای همگان آشکار کرد و اسلام ناب محمدی را از اسلام آمریکایی بازشناسانید.

بعد از این قیام، دین در میان نسل تحصیل‌کرده و به‌ویژه دانشگاهیان راه یافت و گام به گام گسترش پیدا کرد و فعالیت‌های سیاسی بر پایه اسلام به عنوان بزرگ‌ترین جریان سیاسی در ایران اوج گرفت و پیشرفت کرد و زمینه‌ساز انقلاب اسلامی شد.

قیام ۱۵ خرداد سال ۴۲، جرقه‌ای آتش‌بار بر خرمن باروت جامعه خفقان گرفته و شب‌زده ایران افکند و زمینه جنب و جوش و شور و خروش ایثارگرانه و فداکارانه را فراهم کرد. ملت ایران با الهام از راه و روند حماسه‌آفرینان ۱۵ خرداد، به عنوان اسوه‌های ایثار و شهادت، درس جانبازی، فداکاری و پایداری آموخته و روزهای شور و حماسه فراوانی پدید آوردند و نهضت اسلامی امام بر ضد طاغوت را تداوم بخشیدند.