اصالت خانوادگی؛ رمز موفقیت حضرت زینب(س)

سیده علویه موسوی، از اساتید حوزه علمیه لرستان در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، در رابطه با رسالت زینب(س) در واقعه کربلا، گفت: اگر جریان کربلا و رسالتی که پیام‌آوران عاشورا که در رأس آن‌ها حضرت زینب(س) قرار دارد برعهده داشتند، را ریشه‌یابی کنیم بازهم به بحث اصالت خانوادگی می‌رسیم، این در حالی‌است که خود حضرت زینب(س) در خطبه‌هایی که ایراد کردند به اصالت خانوادگی خود و اصحاب اشاره داشتند.
وی ادامه داد: در مورد حوادث کربلا باید یک مقدار به عقب برگردیم که قبل از آن یکی‌از نقش‌های مهم زنان بحث نوع تربیت است، که از قبل وجود داشته و زمینه‌ای که برای قیام کربلا آماده شده است که زنان نقش مهمی در ایجاد آن داشتند.
موسوی با اشاره به این‌که دوست و دشمن همه می‌دانند که حضرت زینب(س) در واقعه کربلا جایگاه بسیار مهمی دارد، اظهارکرد: همه می‌دانند که آن حضرت چه کار بزرگی انجام داده، به‌ویژه پس‌از شهادت امام حسین(ع) و این در حالی‌است که علاوه‌بر زنان حاضر در صحرای کربلا زنان دیگری مانند ام‌سلمه که آیه تطهیر که در شأن اهل‌ بیت(ع) بوده در خانه او نازل شده، در نشر این واقعه نقش داشتند.
این مدرس حوزه و دانشگاه عنوان کرد: امام حسین(ع) قبل از حرکت از مکه به‌سمت کوفه، وصیت‌های خود را نزد ام‌سلمه بیان می‌کند که امام باقر(ع) در این‌باره می‌گوید: امام حسین(ع) وصیتش را به ام‌سلمه می‌کند و می‌گوید که این سفر بی‌بازگشت است و این وصیت و امانت‌های من را به فرزندم سجاد(ع) بده.
وی با اشاره به این‌که اولین عزاداری را عصر عاشورا ام‌سلمه در مکه انجام داد، اظهارکرد: پیامبر اکرم(ص) قبل از رحلت خاک و تربتی را به ام‌سلمه داد و گفت زمانی‌که این خاک به رنگ خون درآمد، بدان‌که حسین(ع) شهید شده است، ام‌سلمه عصر عاشورا زمانی‌که آن تربت را به رنگ خون دید، شیون و زاری و نوحه سر می‌دهد و همه را خبر می‌کند.
زینب(س) پیام‌رسان واقعه کربلا
وی با بیان این‌که اگر اهل‌‌بیت(ع) و زنان اهل حرم حسین(ع) همراه او نبودند چگونه بشریت متوجه این مظلومیت می‌‌شدند، عنوان کرد: اگر حضرت زینب(س) و بقیه اهل‌‌بیت(ع) به‌عنوان پیام‌رسانان واقعه کربلا نبودند چه بر سر امام سجاد(ع) و امامت می‌آمد و آن همه ظلم‌های وحشتناک و آن فاجعه بی‌نظیر که رخ داد را چه کسی روایت می‌کرد؟ و اگر حضرت زینب(س)، ام‌کلثوم، بقیه بانوان و حتی رقیه سه ساله نبودند، چه‌بسا به امام سجاد(ع) صدمه وارد می‌شد و به جان حضرت سجاد(ع) سوء‌ظن می‌کردند.
موسوی ادامه داد: حتی در مجلس یزید هم بنا بود که امام سجاد(ع) را به قتل برسانند که حضرت زینب(س) با خطبه‌هایی که ایراد کردند، جان‌شان را نثار کرده و جلوی این‌کار را گرفتند.
این مدرس دانشگاه با اشاره به این‌که امام حسین(ع) می‌خواست بگوید و نشان دهد که زن و مرد همه یاران و پیام‌آوران صحرای کربلا هستند، اظهار کرد: قطعاً آن‌چه که زینبیان کردند مانند حسینیان بوده که از همان ابتدا که جنگ شروع شد و دشمنان برنامه‌هایی علیه امام حسین(ع) داشتند، حضرت زینب(س) استوار، با استقامت و مقاومت ایستادگی کرد.
وی با بیان این‌که حضرت زینب(س) زمانی‌که فرزندانش به شهادت رسیدند از خیمه بیرون نیامد مبادا این‌که حسین(ع) با دیدن او ناراحت شود، ادامه داد: زمانی‌که هر رزمنده عازم میدان می‌شد در کنار مادر و همسر او بودند و زمانی‌که پیکر شهید را می‌آوردند بالای سر جسد گریه می‌کرد و در عین حال در کنار مادر یا همسر شهید است و آن‌ها را دل‌داری می‌دهد.
موسوی ادامه داد: زمانی‌که بدن قطعه قطعه علی‌اکبر(ع) را آوردند آن زمان زینب کبری(س) بلافاصله بر بالین علی‌اکبر(ع) و در کنار برادر حضور پیدا کرد و این نقش پُر رنگ و عمیقی است که از عهده هر کسی و هر زنی برنمی‌آید که این باز نشئت گرفته از اصالت خانوادگی زینب(س) است.
این مدرس دانشگاه با بیان این‌که زینب(س) زنی عظیم و بزرگوار است که پیامبر اکرم(ص) قبل از تولدش صحبت‌هایی درباره او داشته است، عنوان کرد: در روایت تاریخی آمده است زمانی‌که حضرت زینب(س) به دنیا آمد، پیامبر اکرم(ص)، فرمود: این دختر را احترام بگذارید، او مقامی بس عظیم دارد و همین بس است که امام حسین(ع) ودایع و امانت‌های امامت را به حضرت زینب(س) می‌سپارد.
این مدرس دانشگاه با اشاره به این‌که عمر بن سعد به لشگریان دستور حمله می‌دهد این‌جا نقش حضرت زینب(س) که نظاره‌گر شهادت‌ها و بریده شدن سر امام حسین(ع) است، چیست، ادامه داد: در همین لحظه است که رسالت حضرت زینب(س) شروع می‌شود که شروع به دویدن کرد و خیمه به خیمه به‌دنبال امام سجاد(ع) می‌گردد که مبادا صدمه‌ای به او برسد.
وی افزود: می‌بینیم که در این موقعیت حساس که گوشواره‌ها از گوش در می‌آمدند و صدای شیون از هر طرف می‌آمد، زینب(س) استوار و با استقامت ایستادگی می‌کند این در حالی‌است که یک مورد از این جریان‌ها کوه را از پا در می‌آورد.
موسوی با اشاره به این‌که شواهد زیادی برای شهامت و شجاعت زینب(س) وجود دارد، عنوان کرد: فاطمه بنت حسین(ع) می‌گوید: زمانی‌که دشمنان به خیمه‌ها حمله کردند یکی از دشمنان با نیزه به سر من زد که بیهوش شدم؛ زمانی که به هوش آمدم، سرم را در دامن عمه‌ام زینب(س) دیدم و در حالی‌که گریه می‌کرد از من مراقبت می‌کرد.