حجتالاسلام حسین فلاحیاصل، عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه لرستان در گفتوگو با ایکنا از لرستان، با اشاره به اینکه امام موسی بن جعفر(ع) در هفتم صفر ۱۲۸ هجری قمری در ابوا محلی بین مکه و مدینه به دنیا آمد، اظهار کرد: امام هفتم شیعیان سالهای زیادی در زندان هارون بود و بارها مورد شکنجه قرار میگرفت.
وی با اشاره به اینکه ائمه معصومین(ع) در طول دوران زندگی خود با فرقههای انحرافی نوظهور مواجه بودند اما وجود این فرقهها در زمان امام جعفرصادق(ع) و امام موسیکاظم(ع) برجستگی بیشتری دارد، افزود: بعد از امام صادق(ع) و زمان امامت امام هفتم شیعیان، فرقههای زیادی در تشیع ایجاد شد که انجام رسالت امامت را برای آن حضرت دشوار میکرد.
فلاحیاصل اضافه کرد: زندانی کردن آن حضرت توسط هارون موجب شد تا ارتباط ایشان با مردم کم شود و مردم در تنگنای معنوی قرار گیرند. بعد از شهادت امام صادق(ع) چند فرقه ایجاد شده بود که یکی از فرقههای ایجاد شده در عصر زندگی امام هفتم شیعیان معتقد به مهدویت امام صادق(ع) بودند و امامت امام بعد از وی را نمیپذیرفتند، به یک معنا میگفتند امام صادق(ع) همان منجی موعود است کمااینکه گروه دیگری بر مهدویت یکی از فرزندان امام صادق(ع) به نام اسماعیل توقف کردند و فرقه اسماعیلیه را ایجاد کردند.
عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه لرستان با اشاره به اینکه فرقه دیگری که در عصر امام کاظم(ع) ایجاد شده بود گروهی بودند که یکی از فرزندان امام صادق(ع) به نام عبدالله را پذیرفتند، اضافه کرد: این فرزند امام صادق(ع) به نام عبدالله ابن افتح مشهور بود و طرفداران وی فرقه افطحیه را ایجاد کردند و عدهای امامت موسی بن جعفر(ع) را پذیرفتند.
وی با اشاره به اینکه دوران حکومت هارونالرشید بدترین دوران در عصر امامت امام موسیکاظم(ع) بود، چراکه هارون امام را بارها زندانی کرد و شیعیان آن حضرت را آزار میداد، اظهار کرد: هارونالرشید از دو جهت از امام کاظم(ع) ترس داشت، یکی از دلایل ترس هارون موقعیت اجتماعی و نفوذ معنوی امام کاظم(ع) بود، چراکه آن حضرت در فضیلت و علم سرآمد روزگار بود و برای مردم این سؤال ایجاد میشد تا زمانی که فرد فاضل و عالمی چون امام کاظم(ع) وجود دارد چرا باید هارونالرشید حاکم باشد.
فلاحیاصل با اشاره به اینکه چهارده معصوم مانند یک نور هستند که به ۱۴ جلوه تبدیل شدهاند و یکی از جلوهها نور امام کاظم(ع) است، ادامه داد: هر کدام از ائمه معصومین(ع) یک ویژگی خاص و برجسته داشتند، بهطوری که نبی مکرم اسلام، رحمةللعالمین، امام حسن(ع) کریم اهل بیت، امام سجاد(ع) به دعا و مناجات و امام موسی کاظم(ع) به عبادت و کظم غیض یا فرو بردن خشم مشهور بود.
عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه لرستان با اشاره به اینکه یکی از برجستگیهای زندگی امام موسیکاظم(ع) عبادت آن حضرت است، ادامه داد: امام کاظم(ع) سالها در زندان برای انس بیشتر با خدا استفاده کرد و عبادت آن حضرت در کنج زندان بینظیر است.
وی مشخصه زندگی امام موسی بن جعفر(ع) را عبادت دانست و با بیان اینکه گنهکاران و اهل معصیت در برخورد و ملاقات با امام کاظم(ع) منقلب و متحول میشدند و از معصیت دست میکشیدند، گفت: هر کس عبادت امام کاظم(ع) را میدید دگرگون میشد و همین امر سبب محبوبیت آن حضرت میشد.
انتهای پیام