آموزه‌های طبی نهج‌البلاغه مورد بی‌مهری قرار گرفته است
یک پژوهشگر نهج‌البلاغه گفت: منظور از آموزه‌های طبی در نهج‌البلاغه، وجود یک علم مدون نیست، بلکه سرنخ‌ها، دستورالعمل‌ها و ایده‌هایی در این کتاب وجود دارد که می‌توان آنها را استخراج کرد و مورد استفاده قرار داد، ولی این کار کمتر انجام شده است.
به گزارش ایکنا از اصفهان، محمد اجاقی، استاد دانشگاه اصفهان در ششمین نشست از سلسله نشست‌های «راهی به آسمان» که عصر روز گذشته، 19 فروردین‌ماه در خانه نهج‌البلاغه اصفهان برگزار شد، به موضوع «آموزه‌های طبی در نهج‌البلاغه» پرداخت و گفت: سابقه طب به پیش از اسلام باز می‌گردد و منظور از آموزه‌های طبی در نهج‌البلاغه، وجود یک علم مدون نیست، بلکه سرنخ‌ها، دستورالعمل‌ها و ایده‌هایی در این کتاب وجود دارد که می‌توان آنها را استخراج کرد و مورد استفاده قرار داد.
وی افزود: از علمی نبودن بعضی از این آموزه‌ها نباید ترسید، چراکه منظور از علم، یک روش مطالعه خاص است و این آموزه‌ها در بسیاری از موارد در چارچوب روش علمی قرار نمی‌گیرد. در این حوزه، پژوهش‌ها و تألیفاتی به زبان‌های فارسی و عربی انجام شده که یکی از آنها، کتاب «طب نهج‌البلاغه و علوم پزشکی جدید» نام دارد که صادق عبدالرضا علی به عربی تألیف و عبداللطیف راشدی به فارسی ترجمه کرده است. همچنین کتاب «شگفتی‌های پزشکی در نهج‌البلاغه» تألیف حسن‌رضا رضایی نیز از دیگر آثار در این حوزه به‌شمار می‌رود.
این استاد دانشگاه بیان کرد: تولید علم با استفاده از سرنخ‌ها و ایده‌های موجود انجام می‌شود، ولی از نهج‌البلاغه، آموزه‌ها و ایده‌های موجود در آن فقط دو یا سه مقاله استخراج شده که نشان‌دهنده ضعف عملکرد در این زمینه است.
وی با بیان اینکه دو نوع طب روحانی و جسمانی وجود دارد، گفت: سرآمد طبیبان روحانی، پیامبر(ص) و ائمه(ع) هستند و طب جسمانی همان شناخت اندام و کالبد و کارکردهای آن است.
اجاقی ادامه داد: با توسعه طب جدید، با این موضوع روبرو هستیم که چه نوع مواجهه‌ای با درد و بیماری می‌توان داشت. امیرالمؤمنین(ع) در این زمینه می‌فرماید: «با درد خود تا زمانی که با تو می‌سازد، بساز و شکایت نکن» و این درسی است برای امروز که مردم با بروز کوچک‌ترین مشکل به سراغ پزشک و داروخانه می‌روند.
وی به دلایل تحمل درد در نگاه امام اشاره کرد و گفت: گاهی بیماری‌ها و دردهای خفیف به مثابه یک مانور عمل کرده و سیستم ایمنی بدن را هوشیار می‌کنند که استفاده از داروها، این هوشیاری و فعالیت سیستم ایمنی را از بین می‌برد.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: نکته دیگری که امیرالمؤمنین(ع) درباره بیماری بیان می‌کند، این است که گاهی یک بیماری، دواست و در بسیاری از موارد، دوا به درد تبدیل می‌شود؛ برای مثال، سرماخوردگی‌های فصلی ساده اگر بدون دارو بگذرد و درمان شود، مثل واکسن بدن را برای مقابله با ویروس‌های مختلف آماده می کند. در خصوص دارویی که به بیماری تبدیل می‌شود نیز مثال‌های بسیاری وجود دارد، مثلاً قرص رانیتیدین سال‌ها داروی اصلی مشکلات معده بود و بعداً به‌عنوان عامل اصلی سرطان معده شناخته و از چرخه درمان کنار گذاشته شد، یا بعضی از داروهای مورد استفاده در دوران کرونا، مصداق دیگری در این خصوص هستند.
وی با بیان اینکه امام در مواردی به اقدام سریع و جدی گرفتن بیماری توصیه می‌کند، اظهار کرد: از جمله این موارد، تب است که امام آن را پیک مرگ می‌نامند و توصیه می‌کند با درمان‌هایی مثل استفاده از آب سرد به سرعت درمان شود. علاوه بر این، امام تأکید می‌کند که درمان‌های سخت و دارای عوارض باید به‌عنوان آخرین مرحله و درمان استفاده شود که متأسفانه امروز بعضاً به علت نگاه تجاری برخی پزشکان، در ابتدای فرآیند درمان استفاده می‌شود.
اجاقی افزود: یکی دیگر از توصیه‌های امیرالمؤمنین(ع)، پرهیز از سرما در ابتدای پاییز و زمستان و قرار دادن خود در معرض سرما در انتهای زمستان است، چراکه به گفته حضرت، سرما با بدن انسان همان کاری را می‌کند که با گیاهان انجام می‌دهد.
وی تأکید کرد: نکته‌ای که در دوران شیوع کرونا با آن مواجه شدیم، این بود که پیشرفته‌ترین کشورها در علم پزشکی، بیشترین آمار فوتی‌های این بیماری را داشتند و در کشورهایی مثل افغانستان، عراق و... با وجود رعایت نکردن شیوه‌نامه‌های بهداشتی، آمار مرگ‌ومیر چندانی مشاهده نشد. اگرچه تا زمانی که ضرورت ایجاب می‌کند، باید شیوه‌نامه‌های بهداشتی رعایت شود، ولی علم جدید باید این آمارها را در کشورهای مختلف بررسی کرده و علت‌های آن را شرح دهد.
انتهای پیام
