اذن عزا، آمادگی حرکت در مسیر اباعبدالله(ع) است

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، حجت‌الاسلام والمسلمین احمد مروی، تولیت آستان قدس رضوی، امروز 27 تیرماه در مراسم اذن عزا در حرم مطهر رضوی اظهار کرد: خداوند را شاکریم که محرمی دیگر، عاشورایی دیگر، به تن کردن لباس سیاهی دیگر و در عزای حسینی شرکت کردن برای بار دیگر را به ما عنایت و این فرصت طلایی، معنوی و بی‌بدیل را برای ما مجدد به وجود آورد.

وی بیان کرد: امسال 1384 سال از واقعه عاشورا می‌گذرد و علی‌رغم تمام دشمنی‌ها، عداوت‌ها و کینه‌ورزی‌ها از سوی بنی امیه و بنی مروان و پیروان آنان این واقعه هر روز شفاف‌تر، عمیق‌تر، گسترده‌تر و تأثیرگذارتر می‌شود. حقیقتاً این حادثه بزرگ یکی از مصادیق روشن و مبرهن آیه 24 در سوره مبارکه ابراهیم است که خداوند فرمود: أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ؛ عاشورا کلمه طیبه است که اصل آن ثابت و فرع آن در آسمان است.

امام حسین(ع)؛ اولین روضه‌خوان عاشورا

تولیت آستان قدس رضوی افزود:  هیچ قدرتی و هیچ نیروی شیطانی نمی‌تواند عاشورای حسینی ر ا از ذهن انسان‌های طالب حقیقت و آزادی پاک کند. اصل عزاداری در روز عاشورا و  توسط خالق و آفریننده عاشورا  یعنی حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) آغاز شد و روضه‌خوان آن روز حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) است که عاشورا را به وجود آورده است. وقتی پیکرهای حضرت علی اکبر و حضرت قاسم ابن الحسن را به امام تحویل دادند به بانوان اجازه دادند وارد خیمه شوند و بر کشتگان گریه کنند و روضه‌خوانی آن جلسه را با مرثیه‌ای که خود سرودند بر عهده گرفتند. امام حسین(ع) اولین روضه‌خوان واقعه عاشورا است و روضه‌خوانی امتداد راه امام حسین(ع) است.

وی بیان کرد: در دوران اهل بیت(ع) مراسم برای عزاداری امام حسین(ع) بر پا می‌شد، اما شرایط طوری نبود که عزاداری عمومی و علنی باشد، اما از هر فرصتی برای زنده نگه داشتن این حادثه عظیم بشری استفاده کردند تا اواسط قرن چهارم قمری که احمد معزالدوله دیلمی حاکم بغداد برای اولین بار دستور داد در روز عاشورا بازار بغداد تعطیل و همه لباس مشکی بپوشند و عزاداری کنند و لذا عزاداری علنی از نیمه دوم قرن چهارم آغاز شد.

مروی اظهار کرد: این واقعه روز به روز گسترده‌تر، وسیع‌تر و در بین مخاطبان بیشتر شد و نه فقط شیعیان و مسلمانان، بلکه ادیان مختلف و صاحبان ادیان مختلف به امام حسین(ع) عشق می‌ورزند و به ایشان ایمان دارند و بر مظلومیت، غربت و جفایی که بنی‌امیه، دشمنان فضیلت و انسانیت به حضرت روا داشتند اشک می‌ریزند و روز به روز عاشورا گستره بیشتری از جغرافیای روحی و جسمی مردم را فتح می‌کند.

تولیت آستان قدس رضوی تصریح کرد: اذن عزا در خانه حضرت امام رئوف همان امامی که فرمود: یابن شبیب اگر می‌خواهید گریه کنید بر حسین و مظلومیت اهل بیت حسین اشک بریزید و اما منظور از اذن و اجازه عزا چیست؟ هر کس در وسع خود برای ابا عبدالله عزاداری می‌کند پس اذن چرا؟ دو نوع نگاه به عاشورا می‌توان داشت؛ یک نگاه معمولی و سطحی که این مراسم عزا را برپا کنیم و این آیین سنتی را زنده نگه داشته و نگذاریم نام اباعبدالله از اذهان زدوده شود و باشرکت در مراسم ثوابی هم کسب می‌کنیم.

وی افزود: اما گاهی نگاه عمیق‌تر و ژرف‌تر است و اینکه صرفاً برگزاری یک آیین سنتی نیست، بلکه با برگزاری این مراسم‌ و حضور در این مراسم می‌خواهیم وفاداری و ایمان خود را به راه نورانی حضرت اثبات کنیم. می‌خواهیم به ندای ملکوتی هل من ناصر ینصرنی لبیک گوییم و اعلام کنیم که پیرو راه حسین(ع) هستیم و به پیروی از اهل بیت(ع) و رسول خدا(ص) حاضریم برای اسلام، انسانیت، فضیلت و ارزش‌ها از جان و مال و آنچه داریم دست بکشیم.

مروی گفت: اعلام آمادگی برای حرکت در مسیر اباعبدالله(ع) اذن و اجازه می‌خواهد بدون اذن نمی‌توان وارد عرصه شد.ا ذن عزای ما امتداد اذنی است که اصحاب اباعبدالله(ع) برای ورود به میدان گرفتند. اولین کسی که اذن ورود به میدان را گرفت حر بود و امام به ایشان اجازه دادند. اولین کسی که از بنی هاشم اذن گرفت حضرت علی اکبر بود و امام بدون درنگ به ایشان اجازه ورود به میدان دادند، اما وقتی حضرت قاسم  اذن خواست در ابتدا به ایشان اذن نداد و پس از درخواست مکرر قاسم حضرت به ایشان اذن ورود به میدان گرفت.

تولیت آستان قدس رضوی بیان کرد: امام در روز عاشورا چند مرحله بلند گریه کرد. امام بر بالین برادر بزرگوار خود حضرت ابوالفضل، فرزندان گرامیش علی اکبر و علی اصغر گریست که دشمن هم شنید اما این گریه، گریه ضعف، عجز و ناتوانی نبود، بلکه گریه عشق و محبت بود. امام عواطف دارد و انسان کامل است و کسی که در تمام فضایل، کمالات و خوبی‌ها در نقطه اعلا قرار دارد. امام همه خوبی‌ها و ارزش‌ها را تمام و کمال  دارد و عواطف هم جزو خوبی هاست. اگر ما به فرزندان خود عاطفه داریم عشق امام که انسان کامل است به فرزندانش به مراتب از ما بیشتر است و ارزش همینجاست که انسان آنچه را که بیش از همه علاقه و دوست دارد در راه خدا عطا کند.

وی گفت: ما باید اذن عزا بگیریم تا با برپایی عزا خود را در کلاس تربیتی امام قرار داده، وفاداری، ایمان و اعتقامان را به راه اباعبدالله نشان دهیم و  از عمق جان« یا لیتنی» می‌گوییم. اگر ما عزاداری را از این منظر نگاه کنیم برپایی عزاداری اذن می‌خواهد کما اینکه تمام اصحاب از امام اذن گرفتند و وارد میدان شدند.

تولیت آستان قدس رضوی افزود: گریه بر امام گریه بر مظلومیت امام است نه بر مظلومیت یک شخص، گریه ما تنها برای شهادت امام حسین(ع) نیست، بلکه شهادت امام حسین(ع) یعنی قتل همه فضیلت‌ها، ارزش‌ها و خوبی‌ها یعنی قتل انسانیت و قرآن و لذا باید بر این مظلومیت گریست. عاشورا فقط روز شهادت امام حسین(ع) نیست، بلکه آن روز قرآن را تیرباران کردند.

قرآن‌سوزی ادامه تفکر جاهلیت است

وی بیان کرد: استمرار این کار همچنان هست و  امروز قرآن را تیرباران نمی‌کنند، بلکه آتش می‌زنند. قرآن‌سوزی ادامه همان تفکر، جاهلیت و ادامه همان ظلمت و تاریکی است. قرآن را به اسم آزادی آتش می‌زنند و شما که آزادی بیان را قبول دارید چرا اجازه نمی‌دهید یک نفر در مورد هلوکاست حرفی بزند.  

مروی گفت: ظاهر این شاید آزادی باشد، اما عمق آن کینه‌ای است که جاهلیت امروز از قرآن و عترت دارند و لذا باید با عزاداری‌های باشکوه، با معنویت، بصیرت‌آفرین و تبیین‌کننده که چرا امام حسین(ع) شهید شد، چون غریب بود، چرا غریب بود، چون تبلیغات سنگین بنی امیه اذهان عوام را شست‌وشو داده و خواص را هم سکوت مرگبار فرا گرفته بود. 

تولیت آستان قدس رضوی بیان کرد: اگر عوام و خواص امام را پشتیبانی می‌کردند این فاجعه بزرگ رخ نمی‌داد. تبلیغات بنی امیه چنان تأثیر گذار بود که عده‌ای برای بهشت آمده بودند تا فرزند رسول خدا(ص) را بکشند و خواص هم مواضع این تبلیغات سنگین را خنثی نکردند و بی‌تفاوت از آن گذشتند.

وی گفت: در مراسم عزاداری فقط به مرثیه‌سرایی بسنده نشود، بلکه باید مراسم نوعی معرفت‌افزایی باشد و باید در این مراسم راه امام حسین(ع) و تاریخ تبیین شود تا ایشان از ما راضی شود و اگر چنانچه سر دوراهی قرار گرفتیم به امید بهشت راه کوفیان را در پیش نگیریم، آنان که بهشت را آتش زدند تا به بهشت برسند.