تکبر و منیت مهمترین مشکل بشریت است

به گزارش ایکنا از قم، حجت‌الاسلام والمسلمین فرحزاد، استاد حوزه علمیه، 9 مردادماه در محفل معارفی حرم مطهر بانوی کرامت در شبستان امام خمینی(ره)، به تفاوت‌های عبودیت عبد و عبادت عابد اشاره کرد و گفت: شیطان شش هزار سال خداوند متعال را عبادت کرد، شیطانی که هزاران سال عابد بود و خداوند را عبادت می‌کرد، در ورود به وادی عبد و عبودیت الهی مردود شد.

وی با بیان اینکه دین، همان ادب بندگی است، ادامه داد: تکبر و منیت مهمترین مشکل بشریت است و در آموزه‌های دینی نیز ادب زمانی در وجود انسان نهادینه می‌شود، که انسان به هرکسی که می‌رسد، او را برتر از خود بداند.

فرحزاد در پاسخ به نحوه خوب‌پنداری دیگران حتی فرد گناهکار افزود: همان‌طور که برخی از افراد علی‌رغم ظاهر خوب، از باطنی پلید برخوردارند، برخی از افراد نیز با وجود ظاهری بد، از باطنی پاک برخوردارند؛ از طرفی نیز عاقبت انسان معلوم نیست و ممکن است تکبر، عابد را جهنمی و فروتنی، گنهکاری را عاقبت به‌خیر و بهشتی کند.

وی به روایت «کَمَا أَنَّ أَقْرَبَ النَّاسِ مِنَ اللَّهِ الْمُتَوَاضِعُونَ‏، کَذلِکَ‏ أَبْعَدُ النَّاسِ مِنَ اللَّهِ الْمُتَکَبِّرُون» از امام صادق(ع) اشاره کرد و گفت: امام حسین(ع) در پاسخ به سؤالی در رابطه با معنای ادب می‌فرمایند: «هُوَ اَنْ تَخْرُجَ مِنْ بَیْتِکَ، فَلا تُلْقِىَ اَحَداً اِلاّ رَأَیْتَ لَهُ الْفَضْلَ عَلَیْکَ؛ ادب عبارت است از اینکه وقتى که از خانه خارج مى‌شوى به هر کسى برخورد مى‌کنى او را برتر از خود ببینى.»

سخنران محفل معارفی حرم مطهر بانوی کرامت با بیان اینکه انسان دینداری واقعی خود را از بستر ادب و تواضع و در بزنگاه‌های روزگار نشان می‎دهد، تصریح کرد: تمام انسان‌ها در نفس عماره خود به‌صورت بالقوه آتش‌فشانی از حالت شمری و یزیدی دارند؛ اگر آن را کنترل نکنیم در بزنگاه‌ها سر باز خواهد کرد و انسان را به تباهی می‌کشاند.

وی ضمن اشاره به آسیب‌های وسواس در کارها اضافه کرد: وسواس به نوعی نفس‌پرستی است؛ متأسفانه در بسیاری از موارد خوبی و بدی کارهایمان را با پسند عموم تعریف و مقایسه می‌کنیم و نفس‌پرست، عادت‌پرست، رسم‌پرست و آدم‌پرست شده و تمام امورات خود را بر محور جلب توجه و رضایت دیگران انجام می‌دهیم.

فرحزاد بر اهمیت پرهیز از لذت‌جویی در انجام امورات خیر و واجبات تأکید کرد و گفت: هیچ‌گاه نباید دین، ایمان، آخرت و خدا را تحت‌الشعاع حرف مردم و جذب رضایت عموم قرار دهیم، این رویکرد در واقع نوعی خودپرستی و در نتیجه گمراهی است.