مرحوم حاج علی اکبر انصاری هرگاه تصمیم به کار خیری میگرفت، به هیچکس نمیگفت و در نهایت پوشیدگی انجام میداد. او بارها برای تأمین فرشهای بینالحرمین و صحنهای حرمها، هزاران تخته فرش را تقدیم آستان عتبات کرد و این کمکهای عظیم را غالبا از طریق یکی دو نفر از خادمان حرم انجام میداد و میگفت همین که امام حسین(ع) میداند برای من کفایت میکند.