عضو پیوسته فرهنگستان هنر بر این باور است؛ انسان برای سازندگی و آفرینندگی مؤثر فقط یک راه دارد و آن شناخت خود است. یعنی کسی که خود را فراموش کند، چیزی ندارد. ولی کسی که خود را شناخت، کلید گشاینده همه درهای بسته است و این «رجوع به خود» را هیچکس به ما نمیگوید. ما از تنهایی میترسیم؛ بسیاری از مردم از روبهرو شدن با خود وحشت دارند. در تنهایی، باید بپرسیم: «من کیستم؟ چه هستم؟» اگر این شناخت را نداشته باشیم، هرقدر هم دانش داشته باشیم، بهرهای از آن نخواهیم برد.