مرحوم حاج محمدتقی‌ داودی؛ خادم گمنام ثقلین/ شرح جای خالی استاد از زبان عضو کاروان قرآنی حج

به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به ایکنا، مراسم بزرگداشتی تحت عنوان «ظهر دلنشین مرحوم تقی داوودی» امروز، 26 مهرماه، به مناسبت گذشت چهل روز از فوت این همراه قرآنی برگزار شد، در این مراسم استاد حبیب مهکام که مدیریت جلسه را بر عهده داشت با تسلیت ایام عزای حسینی از  دیگر حضار این جلسه که فرزندان آن مرحوم و چند قاری بودند خواست تا در مورد شخصیت مرحوم داوودی توضیح دهند.

فرهاد فرهادی‌پور از دوستان قدیمی مرحوم داوودی گفت: آن مرحوم در مجالس، مشوق قاریان بود و روی آنان بسیار تأثیرگذار بود،  جلسه‌ای که بدون تشویق باشد، قطعا روح ندارد و من شاهد هستم از وقتی مرحوم داوودی فوت شده است جایش بسیار خالی است، او  تا جایی تشویق می‌کرد که حتی قاری خجالت می‌کشید و معتقد بود ارزش قرآن بسیار زیاد است و قاری باید تشویق شود. یکبار در جلسه استاد مولایی بودیم که قاری خیلی خوب خواند و آن مرحوم آنقدر متأثر شد که بیرون آمد و گفت من به هرکس که بتواند آنطور بخواند پول می‌دهم.

وی افزود: وقتی آیات مربوط به اهل بیت (ع) خوانده می‌شد آن مرحوم از خود بی‌خود می‌شد، او علاوه بر قرآن دوستی، به اهل بیت (ع) نیز علاقه شدید داشت و همیشه به جلسات مداحی نیز می‌رفت یعنی به حدیث ثقلین عمل می‌کرد.

استاد مهکام در مورد تلفظ صحیح ثقلین تصریح کرد: من تحقیق کرده‌ام و متوجه شده‌ام که تلفظ درست برای اشاره به قرآن و عترت، ثِقْلَین است و ثَقَلِین غلط است زیرا ثَقَلِین طبق قرآن به جن و انس اشاره دارد اما ثِقْلَین دو چیز گرانبهاست که اشاره به قرآن و عترت دارد.

فرهادی‌پور یادآور شد: آن مرحوم در زمان حیاتش به کربلا نمی‌رفت تا در تعزیه نقش بازی کند و وقتی می‌گفتم چرا به زیارت نمی‌روی می‌گفت من می‌خواهم مردم بدانند در کربلا چه اتفاقی افتاده است.

در ادامه سیدمرتضی ایوانی‌پور خاطرنشان کرد: من از طفولیت در حسینیه کربلایی‌های گلوبندک او را می‌دیدم تا اینکه در آنجا جلسه قرآن برگزار شد و شاید آنجا اولین حسینیه بود که جلسات قرآن برگزار می‌کرد و الان می‌بینید که این جریان، جهانی شده است، آن مرحوم نسبت به قرآن و قاری آن تعصب خاصی داشت و تأکید می‌کرد که به ثقل اکبر یعنی به قرآن باید بیشتر بها داده شود.

وی افزود: مرحوم داوودی حتی برای قاری که قرآن می‌خواند بلند می‌شد و دست می‌زد حتی یکبار که انور شحات در ماه محرم قرآن می‌خواند برای اینکه تشویق کرده باشد بعد از تلاوت یک کیسه شکلات بر سر انور شحات خالی کرد.

علی داوودی پسر بزرگ مرحوم محمدتقی داوودی تأکید کرد: پدر من اعتقاد داشت قاری باید تشویق شود که او احساس تنهایی نکند و بداند همه مجلس با او همراه هستند و به او دقت می‌کنند. از ویژگی‌های تشویق‌های آن مرحوم این بود که با آگاهی از مفاهیم قرآن تشویق می‌کرد و کلماتی مربوط به آیات را به زبان می‌آورد، حتی یکی از اساتید می‌گفت وقتی من سبک خواندنم را عوض می‌کردم نیز او متوجه می‌شد.

وی یادآور شد: همه ما در ماه رمضان با دعای صباح پدرم بیدار می‌شدیم، او به نهج‌البلاغه علاقه بسیاری داشت و آن را با عشق می‌خواند، او واقعاً دو روی سکه (اشاره به ثقلین) را داشت و واقعاً خادم الثقلین بود، پدرم از مهمانی می‌گذشت تا به جلسات قرآن برود و همانطور نیز ارادت خاصی به اهل بیت (ع) داشت، روزی که برنامه قرآن بود قرآنی بود و روز عزای حسینی نیز عزاداری می‌کرد و نکته جالب در مورد تعزیه ما این بود که پدرم به زبان عربی رجزخوانی می‌کرد، پدرم در سال‌های آخر حیاتش با آنکه به دلیل تصادف روی ویلچر می‌نشست اما باز هم در مجالس مربوط به قرآن و عترت شرکت می‌کرد.

وقتی قاری‌ها را می‌بینم خستگی از تنم به در می‌رود

در ادامه عبدالحمید داوودی فرزند دیگر و شاگرد مرحوم داوودی گفت: مرد فوق العاده مهربانی بود و به فرزندانشان با عشق، قرآن آموزش می‌داد. او از حسینیه کربلایی‌ها که برمی‌گشت با اینکه ساعت 11 یا 12 شب بود او می‌گفت من بروم مسجد شیخ فضل‌الله نوری که استاد مولایی برنامه دارد و من می‌گفتم چند ساعت شما برنامه داشتید و خسته هستید اما می‌گفت من وقتی قاری‌ها را می‌بینم خستگی از تنم به در می‌رود و دیگر خستگی را احساس نمی‌کنم.

وی همچنین افزود: خاطرات من با او بسیار شخصی است و هرچه بود اخوی گفت ولی پدرم همیشه در نصحیت‌هایی که به ما داشتند از کلام خدا و اهل بیت (ع) استفاده می‌کرد و هیچ وقت از خودش چیزی نمی‌گفت و شیفته امیرالمؤمنین بود.

این قاری قرآن یادآور شد: من مسائل شخصی و زندگی پدرم را همیشه پیگیری می‌کردم و این نکته را همیشه به مادرم می‌گفتم که گوشت و خون پدر من با قلب من آمیخته است و اگر او دچار اذیتی می‌شد من نیز خیلی اذیت می‌شدم و دو روز قبل از اینکه او فوت کند مادرم به من می‌گفت چرا نمی‌آیی پدرت را ببینی و من در حالی که بغض کرده بودم به او گفتم نمی توانم بیایم، مادر می‌گفت تا دیروز من با تو تماس می‌گرفتم و تو مرا دلداری می‌دادی اما امروز عکس شده است، من گفتم احساس خیلی بدی دارم و اصلاً پایم به بیمارستان نمی‌آید و روز بعد برادرم تماس گرفت و گفت که چرا احساساتی برخورد می‌کنی و من می دانستم که او به زودی از دنیا می‌رود ولی نمی خواستم به اخوی چیزی بگویم، فوت پدرم خیلی بر من تأثیر گذاشت؛ من تمام زندگی‌ام را مدیون او هستم که من را با محبت محمد و آل محمد (ص) آشنا کرد. خدا را شکر همیشه برای او فاتحه می‌خوانم و همیشه ذکر و خیرش ورد زبان مردم است و از این جهت به خودم افتخار می‌کنم.

احمد داوودی پسر دوم مرحوم داوودی تصریح کرد: او حقیقتاً همه زندگی‌اش را وقف قرآن کرده بود و همیشه به همه ما می‌گفت در مجالس مذهبی شرکت کنید چه مجالس قرآن باشد و چه مجالس روضه امام حسین (ع) باشد. او به غیر از حسینیه به چندین جای دیگر هم می‌رفت و در زمینه‌های مختلف خیلی فعال بود و بعضی وقت‌ها به خاطر رفتن به حسینیه‌های مختلف، ما اعتراض می‌کردیم ومی‌گفتیم که وقتی را هم برای ما صرف کنغ آن زمان اساتید قرآن به منزل ما خیلی رفت و آمد داشتند و پدر همیشه اصرار داشت که بیشتر بمانند و مجالس قرآن همیشه در منزل ما برپا بود.

در ادامه استاد مهکام افزود: من چون خودم به صورت موضوعی آیات قرآن را حفظ کرده‌ام ارزش حُفاظ را می‌دانم و من اگر وضو نداشته باشم با این‌ها دست نمی‌دهم و بعد غبطه می‌خورم و می‌گویم خوش به حال حفاظ، این‌ها در شب اول قبر نیازی به پاسخگویی ندارند چراکه قرآن را در سینه با خود آورده‌اند، حفظ قرآن توفیق بی‌نظیری است، آیه آخر سوره یونس را بخوانید که می‌گوید این‌ها قرآن را در سینه برده‌اند و دیگه سوال و جواب نمی‌خواهند.

احمد داوودی در ادامه بیان کرد: زمانی که ما مسجد الاجواد(ع) می‌رفتیم من زیاد دوستان را نمی‌شناختم و همه از دیدن پدرم خیلی خوشحال می‌شدند و می‌گفتند عشاق دوباره آمدند و الان فضای خاصی به محفل می‌دهند.

مصداق آیه 96 سوره مریم بود

استاد مهکام در این مورد اظهار کرد: آیه 96 سوره مریم را بخوانید، پدر شما مصداق این آیه است، در این آیه آمده است هرکس می‌خواهد در جامعه محبوب القلوب شود مؤمن واقعی و درستکار باشد.

در ادامه احمد داوودی افزود: به جز این‌ها که گفته شد پدرم یکی از پای کارهای ایجاد خیمه امام حسین (ع) بود و این خیمه قبل از محرم علم می‌شود و بعد از هفتم امام جمع‌آوری می‌شود. امسال من واقعاً کمبود او را احساس کردم.

استاد مهکام مجدداً بیان کرد: پدر شما مصداق شعر «از شمار دو چشم یک تن کم/ وز شمار خرد هزاران بیش» است، ان شاء الله دعای خیر آن مرحوم دنبال همه جوانان و خانواده‌اش باشد که یقیناً او مستجاب الدعوۀ بود.

حسین داوودی، فرزند آخر مرحوم داوودی است؛ وی در ادامه این نشست در رابطه با پدر می‌گوید: بنده در روز عید غدیر به دنیا آمدم و همان‌‌طور که همه دوستان نیز عنوان کردند، پدرم ارادت ویژه‌ای به امیرالمؤمنین(ع) داشتند، به همین خاطر بسیار دوست می‌داشتند که نام بنده را غدیر بگذارند، اما ارادت ویژه‌ پدر به امام‌حسین(ع) باعث شد که نام حسین را برای بنده برگزینند.

وی ادامه داد: پدرم در منزل مانند شمعی بودند که همه ما همچون پروانه به دور ایشان می‌گشتیم، ایشان حافظ کل قرآن بودند، همیشه از قرآن در تمام بخش‌های زندگی بهره می‌برد، در زمینه‌های اقتصادی، اخلاقی، تربیتی و ... بهره‌مند از قرآن بودند، در کل زندگی ایشان سبک و رنگ قرآنی داشت.

داوودی در ادامه تصریح کرد: ایشان به قرآن و عترت تؤاما توجه داشتند، همیشه لقمه حلال بر سر سفره گذاشتند و خیلی به این مطلب اهمیت می‌دادند به همین خاطر باعث شد که تربیت فرزندان نیز در این راستا باشد و فرزندان و مریدان ایشان طبق آداب و تربیت ایشان در مکتب قرآن و اهل‌بیت(ع) بودند.

وی اظهار کرد: ایشان ارادت بسیاری به مادرشان داشتند، آیاتی از سوره اسراء را همیشه در نمازشان تلاوت می‌کردند، برای خانواده و موفقیت اهل خانواده همیشه دعا می‌کردند، پدرم از کودکی مرا با خود به مجالس می‌بردند، همیشه همراه ایشان بودم و در مجالس حضور داشتیم، اکثر قاریان قرآن به مرحوم ارادت خاصی داشتند.

حبیب مهکام، که اجرای این محفل را برعهده داشت در رابطه با ویژگی افرادی همچون مرحوم داوودی گفت: ایشان ویژگی‌های برجسته‌ای داشتند که می‌توان آن‌ها را در آیات 46 سوره کهف و 31 سوره اعراف یافت و مرحوم داوودی دارای این ویژگی‌ها در کنار هم بودند؛ چرا که در قرآن به وظایف یک پدر اشاره می‌شود و ایشان به عنوان یک پدر در این زمینه بسیار مؤثر عمل نموده‌اند.

فرزند آخر مرحوم داوودی در ادامه سخنان خود در رابطه با پدر عنوان کرد: ایشان در مجالس قرآن با آمادگی کامل حضور می‌یافتند، اگر کسی بخواهد در جایگاه مشوقان قرآنی قرار بگیرد باید دارای علم و آگاهی باشد، چنین شخصی باید مسلط به علوم قرآنی، علم حدیث، تفاسیر و روایات باشد و بتواند با توجه به این علوم دست به جمع‌آوری بزند، مرحوم داوودی دارای چنین علمی بودند و به راحتی می‌توانستند با بهره‌مندی از علوم خود اقدام به تشویق قاریان قرآن کند.

وی تأکید کرد: پدرم حافظ قرآن بود، یک فرد قرآنی به تمام معنا بود، تشویق‌های ایشان فقط جنبه دلخوشی قاریان قرآن را نداشت بلکه ایشان آیات تلاوت شده توسط قاریان قرآن را مدح کرده و تفسیر می‌کردند، مرتبط با آیات تلاوت شده احادیثی عنوان می‌کردند، بعد از خواندن هر آیه می‌توانستند فرازهایی از نهج‌البلاغه و یا روایاتی مرتبط با آن آیه را عنوان کنند.

حبیب مهکام، در این بخش از مراسم ضمن اشاره به اهمیت دعای پدر در حق فرزند تصریح کرد: دعاء الوالد لولده کدعاء- النّبیّ لأمّته؛ دعایى که پدر براى فرزند کند مانند دعائیست که پیغمبر(ص) براى امت خود می‌کند.

فرزند مرحوم داوودی با اشاره به توجه پدر به عترت گفت: پدرم می‌فرمودند، در حدیثی پیامبر(ص) به عمار فرمودند، ای عمار اگر همه مردم راهی را در پیش گرفتند و علی راهی در پیش گرفت، از علی پیروی کن، ایشان تأکید داشتند که علی(ع) بر حق است.

وی که در بیان ویژگی‌های پدر به دلتنگی ناشی از نبود پدر در این روزها باز می‌گردد، گفت: دیروز به یاد خنده‌های ایشان بودم و صبح خواب ایشان را دیدم که در حیاطی با بنده در حال قدم زدن هستند و باز به همان صورت می‌خندند و شاد هستند.

حسین داوودی در بیان ویژگی‌های بارز این مرد بزرگ در میان دیگر آشنایان گفت: من نزد یکی از دوستان پدرم در شرکتی مشغول به کار هستم، هنگامی که پدرم بیمار شده بودند و من به سر کار می‌رفتم، دوست پدرم به من گفتند تو چرا سر کار می‌آیی، تو باید کنار پدرت باشی، ما مانند پدر شما نداریم، برو نزد پدرت و کنارش بمان.

هنوز چشم‌انتظار بازگشت پدر از سفریم

وی تأکید کرد: بنده یکی دو هفته آخر را به صورت مرتب نزد پدرم بودم؛ پدرم 68 سال داشتند و در ظاهر سالم بودند و مرگ ایشان برایمان غیرقابل باور است به گونه‌ای که گاهی فکر می‌کنیم ایشان مثل گذشته‌ها به سفر کربلا رفته‌اند و باز می‌گردند، هنوز چشم انتظار بازگشت پدر از سفریم.

در ادامه این نشست ایزدپناهی، یکی از قاریان بین‌المللی و از اعضای کاروان نور که در سفر به حج تمتع امسال نیز حضور داشت به بیان خاطراتی از مرحوم تقی داوودی پرداختند. وی که اخیرا از سفر حج بازگشته‌ است و مصیبت‌های مربوط به از دست دادن دوستان در این سفر را با خود همراه دارد از روزهای دوری از استاد می‌گوید و در غم فراغ استادی که این روزها جای خالی‌اش بیش از گذشته حس می‌شود، ابتدا به بیان اشعاری می‌پردازد.

مرحوم داوودی؛ خادم گمنام قرآن و عترت

ایزدپناهی با بغضی که در کلامش مشهود است در رابطه با مرحوم داوودی می‌گوید: از گمنامی ایشان همین بس که در مراسم تشییع و خاکسپاری و نیز مراسم ختم این بزرگوار از اعضای قرآنی کشور، تعداد کمی حضور داشتند، همین بس که بسیاری از پیشکسوتان و بزرگان قرآنی کشور حتی نام ایشان را هم نشنیده‌اند، ایشان یک خادم گمنام قرآن و عترت بودند.

وی ادامه داد: در روزهای اولی که ایشان را دیدم، مجذوب شخصیت ایشان شدم، سعی می‌کردم در تشویق‌هایم از ایشان الگوبرداری کنم؛ این اواخر به ذهنم رسیده بود که در رابطه با ایشان یک مستند قرآن و عترت کار کرده و به ابعاد مختلف زندگی ایشان بپردازم.

این قاری قرآن تصریح کرد: شاید یک قرن زمان نیاز باشد تا کسی مانند حاج تقی داوودی دوباره ظهور کند، ایشان دارای شجاعت خاصی بودند و بسیار با شجاعت در همه محافل مدح امام‌علی(ع) را می‌گفتند.

وی ادامه داد: مرحوم داوودی دارای سه ویژگی برجسته بودند، عاشق مکتب اهل‌بیت بودند و هر دو محور ثقلین را تواما با هم و به یک میزان مورد توجه قرار می‌دادند، در کنار این، دارای آگاهی و علم زیادی هم نسبت به این دو مقوله بودند، عشق همراه با تفکر و تعقل در وجود ایشان وجود داشت، نهج‌البلاغه را از بر می‌خواندند و در کنار این موارد احادیث زیادی در کنار اشعاری در مدح اهل‌بیت(ع) حفظ بودند.

ایزدپناهی اظهار کرد: ایشان شجاعتی داشت که آموزه‌های دینی را به گوش دیگران برساند(سند قرآنی این مورد در ایشان آیه 39 سوره احزاب است)، به یاد دارم در سالن اجلاس در یکی از سال‌هایی که مسابقات قرآن برگزار می‌شد، حامد شاکرنژاد آیاتی از سوره یوسف را به مدت یک ساعت تلاوت کردند، ایشان در اواسط تلاوت آقای شاکرنژاد، از انتهای سالن برخاستند و با صدای بلند در مدح امیرالمؤمنین(ع) دم گرفتند و در انتها نیز از جمعیت حاضر صلواتی گرفتند.

وی ادامه داد: صحبت از این استاد بزرگ تمامی ندارد، و چندین جلسه می‌طلبد که با حضور قاریان قرآن و اساتید و پیشکسوتان در رابطه با این استاد بزرگ به بیان ویژگی‌هایی از ابعاد زندگی ایشان بپردازیم تا دیگران نیز الگوبرداری کنند.

این قاری قرآنی در این بخش از سخنان خود، صوت‌هایی نیز از نوع تشویق‌های این خادم قرآن پخش کرد که این فایل‌ها در ادامه تقدیم می‌شود:

وی در توضیح نوع تشویق‌های مرحوم داوودی گفت: وی در پایان تلاوت حامد شاکرنژاد، به بیان اشعاری در مدح مادر به زبان عربی می‌پردازد که بسیار شنیدنی است.(لازم به ذکر است این فایل‌ها در کانال تلگرام نبأ نیز قرار داده خواهد شد).

ایزدی‌پناه تصریح کرد: مرحوم داوودی در رابطه با نحوه تربیت و نقش مادر در این زمینه بسیار تأکید داشتند به گونه‌ای که می‌فرمودند، مادر نقش مهمی در تربیت فرزندان به خصوص دختران دارد، حجاب دختر بر اساس اصول تربیتی مادر است و مادر در این زمینه بسیار نقش مؤثری دارد؛ ایشان تعصب خاصی روی اصول و آموزه‌های تربیتی داشتند.

آخرین مهمان حاضر در این نشست حاجیان، یکی از قاریان قرآن بود که وی نیز سال‌های بسیاری از محضر استاد بهره‌مند شده بود. وی نیز در ابتدای سخنان خود ضمن اشاره به غم فقدان این خادم قرآن، به بیان خاطراتی از وی پرداخت.

حاجیان گفت: هر گاه ایشان به جلسه ما می‌آمدند، آن روز، جلسه ما تبدیل به یکی از جلسات طلایی خود می‌شد، فایل‌های مربوط به حضور ایشان و نوع تشویق‌ها و اشعار و مدیحه‌ سرایی ایشان در مؤسسه ما موجود است.

وی ادامه داد: ایشان عادت داشتند هر چند هفته یک بار با بنده تماس می‌گرفتند و می‌گفتند برایم قرآن بخوان، این در صورتی است که ایشان به صورت مستمر در جلسات قرآنی حاضر می‌شدند، چند روز قبل از فوتشان نیز با من تماس گرفتند و گفتند برایم قرآن بخوان، صدایشان گرفته بود، وقتی علت را جویا شدم گفتند که در بیمارستان هستم، و تازه عمل کرده‌ام، من مسافرتی در پیش داشتم و به ایشان گفتم، پس از بازگشت حتما برای دست بوسی خدمت می‌رسم، اما اجل مهلت نداد که حضوری خدمت ایشان برسم و غم فراغ ایشان برایم بسیار تأسف‌برانگیز بود.

این قاری قرآن گفت: در غم این مرحوم تمام قاریان قرآن متأثر هستند، همه قاریان عزادار این خادم قرآن هستند، ایشان مردی بود با نشاط و مانند ایشان شاید سال‌ها دیگر به وجود نیاید، همه ما مبهوت فقدان ایشان هستیم، ایشان با آن طراوت و نشاط از دنیا رفتند و ما را تنها گذاشتند و این بسیار دردآورد است.

وی ادامه داد: از جمله مشخصه‌های ویژه مرحوم داوودی علم زیاد ایشان بود به گونه‌ای که وقتی آیه‌ای را برایشان می‌خواندیم ایشان می‌گفتند که این آیه در شأن کیست و احادیث مرتبط با آن را برایمان بیان می‌کردند، و نشاط خاصی به قاری قرآن و جلسات قرآن می‌دادند.

حاجیان تأکید کرد: یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های مرحوم داوودی این است که ایشان عصر طلایی مصر را درک کرده بودند، در محضر عبدالباسط، مصطفی اسماعیل و ... حضور داشته و از نزدیک از تلاوت‌های این بزرگان بهره‌مند شده بودند، خاطرات بسیاری از مسجد راس الحسین، حالا مصطفی اسماعیل، جو معنوی آن‌ها و ... داشتند، ایشان به معنای کامل کلمه جزء الساحون(توبه 12) بودند.

وی با ذکر خاطره دیگری از مرحوم داوودی ادامه داد: در ماه رمضان امسال به علت مشغله زیاد نتوانستم به حسینیه کربلایی‌ها بروم، چند باری ایشان با من تماس گرفتند و من گفتم، می‌آیم، اواخر ماه مبارک تماس گرفتند، همان روزها، در یکی از جلسات استاد پورایوانی که در حسینیه کربلایی‌ها تشکیل می‌شد، حضور یافتم، ایشان تا من را دیدند از بالای جلسه به سمت من آمدند، با لطف خاصی عبایشان را روی دوش من قرار دادند، دستم را گرفتند، دستم را گرفتند و کنار خود نشاندند.

این قاری قرآن ادامه داد: در یک جمله در رابطه با این مرحوم می‌توان گفت ایشان عاشق قرآن و اهل‌بیت(ع) بودند، این حرارت عشق را درک کرده و حس کردیم؛ قطعا ایشان هم‌نشین قرآن و اهل‌بیت(ع) خصوصا امیرالمؤمنین(ع) بودند؛ ایشان در جلسات قرآن، فضائل امیرالمؤمنین(ع) را با صدای بلند فریاد می‌زدند.

در پایان این نشست استاد حیبب همکام که اجرای این نشست را برعهده داشتند با ذکر روایتی در رابطه با رعایت حسن خلق به عنوان حسن ختام اذعان کرد: خوش به حال کسانی که حسن خلق دارند، حسن خلق آن‌قدر مهم است که بارها و بارها در دین مبین اسلام و در روایات مختلف به آن اشاره شده است.