مجید رفیع زاده سپس به وضعیت منطقه ای ایران میپردازد و میگوید: افزایش سرمایه گذاری و درآمد های مالی ایران ستون های اصلی سیاست های منطقه ای ایران را تغییر نخواهد داد و البته نفوذ منطقه ای ایران را بیشتر خواهد کرد. از آنجایی که ایالات متحده و سایر قدرتهای غربی دستور کار مشخصی در خصوص سوریه یا سایر تعارضات در منطقه خاورمیانه ندارند، ایران به احتمال بسیار زیاد نقشی پررنگ تر در این زمینه خواهد داشت. این به معنی آن است که احتمالا ایران و روسیه همکاری استراتژیک بیشتری را شاهد خواهند بود و به شکلی قوی تر به دنبال منافع مشترک خود خواهند گشت.
با این حال رفیع زاده میگوید: هرچند به احتمال زیاد نفوذ منطقه ای و نقش نظامی ایران بیشتر خواهد شد اما این کشور چندان قادر نخواهد بود که توازن قوای منطقه ای را در عراق، سوریه و یمن به شکل کامل به نفع خود تغییر دهد... به احتمال بسیار زیاد توافق هسته ای با ایران دست نخورده و به همین شکل باقی میماند. حتی با این وجود که دولت جدید ایالات متحده مشکلاتی با این توافق دارد، شش قدرت دیگر – چین، روسیه، فرانسه، آلمان، ایران و انگلستان – به احتمال زیاد به این توافق پایبند خواهند بود. بسیاری از کشورهای اروپایی از افزایش تجارت و سرمایه گذاری به ویژه در بخش های نفت و گاز ایران خرسند و خشنود هستند.
وی ادامه میدهد: تنها تغییر اساسی احتمالی در روابط میان ایران و آمریکا مربوط به افزایش تنش های لفظی خواهد بود که احتمال بسیار اندکی دارد که این تنشها منجر به عکس العمل های اقتصادی، ژئوپلتیک و استراتژیکی شود که منافع ایران را به خطر اندازد.
مجید رفیع زاده در پایان مطلب خود به تحولات درونی ایران برای انتخابات ریاست جمهوری نیز اشاره میکند و بیان کرده: در ماه ژوئن انتخابات ریاست جمهوری در ایران برگزار خواهد شد و علیرغم انتقادات شدیدی که علیه حسن روحانی و عملکرد وی وجود دارد، اما هنوز وی از حمایت برخوردار است. این امر میتواند مسیر روحانی را برای دومین دوره ریاست جمهوری هموار سازد.