به گزارش ایکنا، پیامبر ختمی مرتبت طبق حدیث صحیح و متواتر ثقلین، قرآن و عترت را در میان مسلمانان به ودیعه نهاد و سعادت را در کنار هم بودن این دو ثقل اکبر و اصغر اعلام کرد. حسین(ع)، سالار شهیدان، برای احیای امت جدش، حضرت محمد(ص)، قیام و در شب عاشورا فقط برای تلاوت قرآن از دشمنان طلب فرصت کرد. محبان و شیعیان حسین بن علی(ع) بدانند که اگر خشنودی امامشان را طلب میکنند، در اوج شور و شعور حسینی و در مجالس عزای او نباید به قرآن کریم بیتوجه باشند. بدین منظور هر روز یکی از پیشکسوتان، قاریان و حافظان قرآن کریم در سلسله مطالبی با عنوان «همراهی تالیان قرآن با کاروان حسینی» در آیات مرتبط با قیام حسینی و دیگر ویژگیهای واقعه کربلا تدبری خواهند کرد.
محمدرضا صلحجو، پیشکسوت قرآنی و عضو هیئت علمی دانشگاه بینالمللی امام خمینی(ره) به موضوع زدودن خرافات از قیام عاشورا و پاسخگویی به شبهات نسل جوان در این باره تأکید دارد. در ادامه متن این گفتار از نظرتان میگذرد.
«بسم الله الرحمن الرحیم
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِک
ماه محرم ماه پیروزی خون بر شمشیر و یادآور حماسه بزرگ عاشورا و قیام امام حسین(ع) در برابر ظلم و بیداد است. احیای این حماسه بزرگ همچنان مانند قلب تپندهای است که خون را به تمام پیکر اسلام میرساند و شمع فروزانی است که تاریخ اسلام را روشن میکند. اگر اولیای دین، بزرگان و پیشوایان ما همواره توصیه کردهاند که این ایام را زنده نگه دارید، هدف این است که ما از این قیام درسهایی بیاموزیم که برای سعادت زندگی دنیا و آخرت از آن استفاده کنیم و در حقیقت این درسها اصل قضیه هستند.
عزاداری برای سیدالشهدا(ع)، وسیله است نه هدف؛ بلکه هدف اصلی همانطور که قرآن کریم میفرماید، این است که انسان در مسیر عبودیت خدا قرار گیرد و همه ما خود را در منظومهای که همه کائنات در آن به حول محور توحید میچرخند، قرار دهیم و در این چرخش و دوران قرار گیریم. متأسفانه برخی از ما اغلب وسیله و هدف را با هم اشتباه میگیریم و فکر میکنیم که خود عزاداری هدف است و همه هم و غم خود را برای عزاداری به کار میبریم؛ در صورتی که مکتب حسینی نیز مانند مکتب اسلامی سرشار از مسائل معرفتی، توحیدی، شعوری، علمی، عاطفی و احساسی است. اینکه مردم ایران در این ایام به خروش آمده و به یاد و خاطره حماسه عاشورا و خاطرات قیام را زنده نگه میدارند و با خواندن نوحهها و ذکر مصایب اهل بیت(ع) این روز را گرامی میدارند، جای خرسندی بسیار دارد، اما در کنار این موضوع همیشه دغدغههایی نیز وجود داشته است که علمای بزرگ ما در طول تاریخ در مورد آن تذکر دادهاند.
این دغدغه در رابطه با خرافاتی است که به موضوع قیام عاشورا افزوده شده که برای مثال شهید مطهری به برخی از این خرافات در کتاب حماسه حسینی خود اشاره کرده است. این مسائل باعث شده تا از هدف اصلی دور شده و برخی اوقات به مسائل حاشیهای بپردازیم. ملت ما ملتی حسینی است و قیام 57 نیز یکی از جلوههای قیام حسین(ع) بود که مهمترین شعارهای ما در آن سالها این بود که «نهضت ما حسینیه؛ رهبر ما خمینیه». معنی این شعار این است که ما قیام در برابر ظلم را از سرورمان حضرت اباعبدالله(ع) آموختهایم. اگر به شعارها و نوحهها، اذکار سینهزنی پیش از انقلاب بنگریم، متوجه میشویم که تمامی این شعارها نشانهای از قیام و مبارزه با ظلم بود. شکی نیست که حفظ حماسه حسینی، خون تازهای را که در تمام بدن ملت پمپاژ میکند، اما برخی از افراد هدف اصلی را فراموش میکنند و وسیله را به عنوان هدف قرار داده و غرق در این مسائل میشوند. برای مثال برخی فقط 10 روز اول ماه محرم به عزاداری میپردازند، در حالی که باید در تمام ماه محرم عزاداری برپا باشد.
امسال به دلیل اینکه در شرایط خاصی از لحاظ شیوع بیماری کرونا قرار داریم، پویش روضههای خانگی برنامه بسیار خوبی است؛ چراکه تعداد شرکتکنندگان در آن اندک است و این گروههای اندک در سطح بسیار فراوانی در کشور ایجاد میشوند و هدف اصلی در این پویش نیز ذکر مدایح امام(ع) تشریح اهداف اصلی قیام است. ما نباید اجازه دهیم که پرچم امام حسین(ع) پایین بیاید و خدای نکرده این چراغ به سمت خاموشی برود. باید حواسمان باشد که تنها به دنبال هدف اصلی باشیم. قرآنیان نیز باید به عنوان خط نگهداران اسلام و معارف قرآن کریم، معارف دینی را پالایش کنند و نگذارند خرافات وارد جریاناتی مانند قیام عاشورا شود.
طبق فرموده امام صادق(ع)، باید از مجموعه سخنان و فرمایشاتی که به دست ما میرسد، آنهایی را بپذیریم که با قرآن سنخیت دارند. لذا باید با مسائل و خرافاتی که در عزاداری سیدالشهدا(ع) وجود دارد و با قرآن سنخیت ندارد مبارزه کرد تا اسلام و تشیع ناب، زیبا و جذاب برای نسل جوان ارائه شود و بتوانیم با پاسخگویی به نیازها و سؤالات نسل جوان، ایشان را به خوبی به درک معارف عمیق اسلامی و قرآنی جذب کنیم.
یکی از رسالتهای امروز قرآنیان این است که خطنگهدار و حریمنگهدار قرآن کریم در جامعه باشند. امروزه خرافه و باورهای عامیانه وارد دین شده است که هیچ اساس دینی و قرآنی ندارد. قرآنیان باید در برابر این مسائل حساسیت نشان دهند و به میدان بیایند و موضعگیری کنند و بایستند تا دین و مذهب ما از این خرافات و بدعتهایی که آن را تهدید میکند، زدوده شود. برای مثال یکی از مسائلی که مطرح شده است، بهکارگیری لفظ «ارباب» برای امام حسین(ع) است. کلمه ارباب چهار بار در قرآن آمده و هر را نیز به عنوان کلمه منفی و در مقابل حق و توحید ایراد شده است. خداوند متعال هر جا از کلمه ارباب در قرآن استفاده کرده، از آن به عنوان چیزهایی یاد شده که در برابر خدا هستند.
قرآنیان باید این فرهنگسازی را انجام دهند که مداحان سعی کنند از این کلمه استفاده نکنند و به جای «ارباب بیکفن» از عبارت «مولای بی کفن» استفاده کنند. اگرچه در زبان فارسی کلمه ارباب به عنوان بزرگ، سرور و مولا به کار رفته و همه ما میدانیم که قصد مداحان عزیز ما نیز از بکارگیری عبارت ارباب، همان سرور و مولاست، اما حال که این کلمه در قرآن معنای منفی دارد. اگر از آن استفاده نشود، بهتر است؛ چراکه با این کار دیگر بهانه نیز به دست وهابیت مغرض نخواهیم داد تا از این مسئله علیه شیعیان استفاده کنند.»
انتهای پیام