به گزارش ایکنا به نقل از Korea Expose، دیدن تجمعات اعتراضی در کره جنوبی رایج است اما تظاهرات در زمین ورزشی یک مدرسه ابتدایی یک منظره نادر است. در 9 فوریه (20 بهمن)، محوطه مدرسه ابتدایی «سئوبو» در شهر اولسان واقع در جنوب شرقی کره جنوبی، با حدود 20 نفر که بنر و پلاکارد در دست داشتند، پر شد.
متن برخی از این پلاکاردها به این شرح بود: «اول یک مدرسه خارجی را در نظر بگیرید!، جایگزینی به ما بدهید تا بچههایمان را بدون نگرانی به مدرسه بفرستیم!»
و دقیقاً چه چیزی تا این اندازه نگرانکننده بود؟ ظاهراً 28 کودک که 26 آگوست (4 شهریور) وارد کره جنوبی شدند متعلق به گروهی از شهروندان افغان هستند که قبل از تسلط طالبان بر کشور در 15 آگوست (24 مرداد) در پروژههای نظامی و دولتی کره جنوبی در افغانستان کار میکردند.
درست مانند رهبران غربی که افغانها را به دلیل روابط نزدیک با دولتهایشان تخلیه کردند، مون جائه، رئیسجمهور کره جنوبی نیز تصمیم گرفت این 391 نفر از جمله اعضای خانواده آنها را با هواپیماهای نظامی به اینچئون ببرد.
پس از گذراندن تقریباً 6 ماه در مسکن موقت، آنها در سراسر کشور اسکان داده شدند که بیشترین درصد (40 درصد، بالغ بر 29 خانواده) اوایل ماه فوریه به اولسان نقل مکان کردهاند. نانآوران خانواده، توسط پیمانکار فرعی صنایع سنگین هیوندای، یک شرکت مهندسی بزرگ که پایگاه تولید آن در این منطقه است، استخدام شدند.
ساکنان اولسان ادعا میکنند که دولت 3 فوریه (14 بهمن) و بدون مشورت قبلی، انتقال افغانها را به آنها اطلاع داده و برخی از آنها خواستار این بودند که همه این خانوادههای افغانی به این شهر صنعتی نیایند.
واکنش غیر قابل پیشبینی نبود. مخالفت سرسختانه عموم مردم با پناهندگان یمنی در سال 2018 نشان داد که این روند چگونه پیش خواهد رفت و عملیات نجات افغانها در ماه آگوست ـ که توسط دولت «عملیات معجزه» نامیده شد ـ مورد تأیید جهانی قرار نگرفت. در همین حال، بحثها در دایجو ـ یکی دیگر از شهرهای منطقه ـ بر سر ساخت یک مسجد کوچک برای جامعه دانشجویی مسلمان محلی در جریان است.
اگر نگوییم همه، اما بسیاری از مهاجران افغان به مسائل شریعت اسلامی پایبندند و موضوع محل اسکان آنها قطعاً جنجالی خواهد بود. کره جنوبی تنها 60 هزار مسلمان بومی و 200 هزار مسلمان خارجی دارد. این در حدود 0.5 درصد از جمعیت کره جنوبی است.
اما مرتباً اخبار مرتبط با اسلامهراسی منتشر میشوند. در سال 2016، پیشنهاد دولت برای ایجاد یک منطقه صنعتی برای تولید غذای حلال برای صادرات در میان انتقادات شدید، بهویژه از سوی جامعه مسیحی، شکست خورد. برخی شایعات باورنکردنی که در آن زمان در جریان بود شامل این بود که چگونه یک کشتارگاه مورد تأیید اسلام باز میشود و مسلمانان با ویزای کار وارد کره جنوبی میشوند تا سازمانهای تروریستی(!) تشکیل دهند.
ویدئوی زیر بخشی از این اعتراضات را در جمع شهروندان کرهای نشان میدهد.
و در سال 2018، سازمان گردشگری کره جنوبی مجبور شد طرح رسمی نمازخانههای سیار را در المپیک پیونگ چانگ به دلیل اسلامستیزی برخی شهروندان لغو کند. با وجود اینکه هزینه استفاده از نمازخانهها فقط برای مسلمانان بود، آنها سازمانی به نام انجمن مقابله با اسلام شهروندان گانگوون (Gangwon Citizens' Islam Countermeasure Association) در المپیک پیونگ چانگ تشکیل دادند تا با این اقدام مبارزه کنند.
در نیمه اول همان سال، حدود 500 پناهجوی یمنی با استفاده از سیاست لغو ویزا برای اکثر خارجیها به جزیره جنوبی، ججو (مقصد اصلی گردشگری) وارد شدند.
هنگامی که این خبر در اوایل تابستان منتشر شد، طوماری که خواستار ممنوعیت «درخواست پناهندگی غیرقانونی» و پرسیدن «چرا جمهوری کره باید پناهندگان را بپذیرد» بیش از 700 هزار امضا جمعآوری کرد و تظاهراتی در مورد ورود یمنیها به عنوان تروریست نیز برگزار شد. در نهایت فقط دو نفر از آنها پناهندگی گرفتند.
391 افغان وضعیتی بهتر داشتند. از همان ابتدا، دولت آنها را «افراد دارای شایستگی ویژه» نامید و نه پناهنده، تا از انتقادات احتمالی در مورد آوردن آنها به کره جنوبیِ بیزار از پناهنده مصون بماند. این حرکت بدون ایراد نبود، زیرا به نظر میرسید که نشان میدهد پناهندگان عادی مستحق حمایت از سوی کشور نیستند. شاید به خاطر همین بازی هوشمندانه، این احساسات به نفع دولت تمام شد.
یک نظرسنجی توسط شرکت نظرسنجی Real Meter در هفته ورودشان نشان داد که تقریباً 69 درصد از پاسخدهندگان دادن اجازه اقامت طولانیمدت و اجازه کار به افغانها را تأیید کردند. هنگامی که این پناهجویان، وارد کره جنوبی شدند، افراد وارد شده به یک مرکز دولتی در شهرستان جینچئون با فاصله حدود دو ساعت در جنوب پایتخت، برای قرنطینه و تست کووید منتقل شدند.
اداره محلی میتوانست با این حرکت مخالفت کند اما طبق گزارشها، کرهایهای در سراسر کشور برای قدردانی از مردم جینچئون برای پذیرفتن افغانها، محصولات محلی این منطقه را دسته دسته سفارش دادند، به طوری که سایت خرید آنلاین این شهرستان از کار افتاد. کمکهای مالی بالغ بر 120 میلیون وون (حدود 100 هزار دلار آمریکا) نیز به بخش کره جنوبی کمیته بینالمللی صلیب سرخ برای انتقال به افغانها انجام شد.
9 فوریه(20 بهمن)، بیش از بیست نفر از والدین دانشآموزان کرهای با حضور کودکان افغان در این مدرسه مخالفت کردند. برخی گفتهاند که نمیخواهند فرزندانشان «فرهنگ اسلامی» را بیاموزند(!).
دولتشهر اولسان و مقامات آموزش و پرورش 10 فوریه با آنها جلسهای برگزار کردند و والدین خواستار فرستادن کودکان افغان به مدرسه خارجی صنایع سنگین هیوندای شدند که در اوایل دهه 1980 افتتاح شد؛ مدرسهای که عمدتاً پذیرای فرزندان کارگران خارجی است.
از آن زمان وضعیت بدتر شده است. یک سازمان مدنی به نام Hope Ulsan که بیانیهای در استقبال از خانوادههای افغان صادر کرد، تقریباً با پاسخهای منفی بمباران شد که شاید بهترین آن این جمله بود که «اگر چنین قلب مهربانی دارید، چرا آنها را به خانه خود نمیبرید».
نظرات در وبسایت دولتشهر اولسان خیلی بهتر به نظر نمیرسد و یک دادخواست به دفتر ریاست جمهوری ارسال شده که خواستار انتقال افغانها به جای دیگر شده است. در این متن آمده است: «هیچ کس نیست که از مشکلات سیاسی، مذهبی، ایمنی و امنیتی ناشی از اسلام در بسیاری از کشورهای اروپا و سراسر جهان نداند. ابتدا از امنیت و ایمنی شهروندان مالیاتدهنده اطمینان حاصل کنید.»
تاکنون بیش از 14000 نفر این دادخواست را امضا کردهاند.
این باور که مسلمانان همسایگان خشن و نامطلوبی هستند، از اواخر سال 2020 در بخش دیگری از کره ـ در شهر دائجو، که چندان دور از اولسان نیست ـ به نمایش گذاشته شده است.
دانشگاه ملی کیونگ پوک آن، دارای جامعه قابل توجهی از دانشجویان بینالمللی مسلمان است. این دانشجویان کمکهای مالی جمعآوری کردند تا یک مسجد دو طبقه در منطقهای مسکونی و نه چندان دور از محوطه دانشگاه بسازند.
این پروژه خشم کرهایهای منطقه را برانگیخت، آنها بنرهایی را نصب کردند که مسلمانان را تروریست میخواندند و نامهای ناخوشایند دیگر را نصب کردند (این بنرها ماه اکتبر پس از اینکه کمیسیون ملی حقوق بشر تشخیص داد که این زبان بیانگر سخنان نفرتانگیز است، حذف شدند). ساکنان همچنین میگویند که یک مسجد سر و صدای بیش از حد و زباله ایجاد میکند.
این در حالی است که این پروژه کاملاً قانونی است: دانشآموزان قبلاً مالک خانههای تخریبشده برای ساخت و ساز بودند و مجوز لازم را دریافت کردند، اما مقامات محلی پس از شروع سیل شکایتها مجوز را لغو کردند.
این پرونده به دادگاه منتقل شد، که تاکنون دو بار ـ یک بار در ماه جولای و بار دیگر در دسامبر ـ به نفع دانشجویان تمام شده، اما ساخت و ساز از سر گرفته نشده است.
عدم تحمل اسلام اغلب به خاطر فرهنگ و باور عمدتاً همگن کره ـ که طی دههها در مدرسه تقویت شده است ـ سرزنش میشود که براساس آن کره یک «ملت تکخونی» است. اما برخی معتقدند که جامعه پروتستان عمدتاً محافظهکار کره نیز عمداً به اسلامهراسی دامن میزند. یکی از کاربران اینترنتی در پاسخ به عکسهایی از تظاهرات ضد پناهجویان در سئول در سال 2018، در توییتی نوشت: «نیازی به دیدن نیست. دوباره کلیساها هستند».
یکی از سازمانهایی که این نفرت را رهبری میکند، «اقدام شهروندان برای سیاستهای پناهندگی» نامیده میشود (آدرس وبسایت این گروه بیطرفانه بودن آن را رد میکند: .(cafe.naver.com/refugeeout ) رئیس آن که یک پروتستان خودخوانده بوده و خواستار تعلیق ویزا برای همه پناهندگان بهویژه افغانها و بسته شدن همه مساجد است.
همین گروه تظاهراتی علیه مخالفان وجدانی خدمت سربازی اجباری (افرادی که به دلایل انسانی و وجدانی حاضر به خدمت در نیروهای مسلح نیستند) برگزار کرده است. استدلال این گروه این است که مخالفت وجدانی دلیلی است که توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) برای درخواست پناهندگی به رسمیت شناخته شده و این عاملی خواهد بود که به فراریان از مناطق جنگزده مسلماننشین اجازه میدهد تا کره را با سیلی از پناهندگان روبهرو کند.
رسانه مسیحی محافظهکار «پرچمدار کره»(Christian Today) به دلیل انتشار تیترهای پر سر و صدایی مانند «دلیل نهایی مشکل پناهندگان این است که آنها مسلمان هستند» مشهور است. منطق کلیسا که مسلمانان را با شرّ یکسان میکند، آنقدر پوچ است که روزنامه مترقی پروتستان News & Joy از آن انتقاد میکند: سو جین ـ نا، گزارشگر این روزنامه در ماه اکتبر به دائجو رفت و نوشت: «وقتی از یک ساکن محلی و پروتستان در مورد دلیل مخالفتش با ساخت مسجد پرسیده شد، او پاسخ داد که مسلمانان به کره میآیند تا جمهوری کره را اسلامی کنند»(!).
سوجین ـ نا در سرمقاله خود نوشت: به نظر میرسد همه اینها اخبار جعلی و اطلاعات تحریف شدهای است که پروتستانهای محافظهکار برای مخالفت با اسلام از آنها استفاده کردهاند.
البته همه مردم کره جنوبی مخالف حضور افغانها در کشورشان نیستند. 53 سازمان مدنی در اولسان از جمله اولسان هوپ در 9 فوریه ـهمزمان با اعتراض والدین کرهای در مدرسه ـ کنفرانس مطبوعاتی برگزار کردند تا تأکید کنند که آنها «با شادی از پناهندگان افغان استقبال میکنند». سرمقالهای در یک روزنامه محلی چنین استدلال میکند: «هیچ دلیلی وجود ندارد که ما به دلیل مسلمان بودن از آنها بترسیم یا از آنها متنفر باشیم.»
اما درست زمانی که فکر میکنیم امیدی وجود دارد، همان والدینی که در مدرسه ابتدایی سئوبو اعتراض کرده بودند در 17 فوریه یک کنفرانس مطبوعاتی برگزار کردند تا درخواست خود را برای فرستادن بچههای افغان به جای دیگر و کرهایهایی که در اطراف هیوندای هوی زندگی میکنند تکرار کنند. کارمندان صنایع، جایی که افغانها به آنجا نقل مکان کردهاند، به رسانهها آمدند تا ترس خود را بیان کنند: نه اینکه از مسلمانان میترسند، بلکه ارزش خانههایشان به خاطر مسلمانانی که در نزدیکی آنها زندگی میکنند کاهش مییابد.
ترجمه گزارش از محمدحسن گودرزی
انتهای پیام