هم‌صدایی علمای ایران و نجف در محکومیت فاجعه تخریب قبور ائمه(ع) بقیع
حجتالاسلام والمسلمین محمد کرباسی(کلباسی)، مدیر مرکز تألیف، مستندسازی و نشر نجف اشرف گفت: فاجعه تخریب قبرستان بقیع یکی از وقایعی بود که در آن علمای ایران و نجف اشرف یکصدا علیه آن به پا خاستند.
شیخ محمد کرباسی(کلباسی)، مدیر مرکز تألیف، مستندسازی و نشر نجف اشرف به مناسبت سالروز تخریب قبور ائمه بقیه در هشتم شوال 1344 ه. ق مصادف با امروز، 20 اردیبهشت در گفت‌وگو با خبرگزاری ایکنا، این واقعه را از مصادیق تعامل بین علمای نجف اشرف و ایران در آن زمان توصیف کرد.
وی در این باره گفت: قبل از این که به این موضوع بپردازیم باید به این نکته اشاره کنیم که این واقعه تکان‌دهنده کیان امت اسلام را به لرزه درآورد و جنایت فرقه وهابیت را نمایان کرد که با هیچ یک از ارزش‌های اخلاقی مذاهب اسلامی همخوانی نداشته است.
حجتالاسلام کرباسی گفت: کسانی که علیه این واقعه به پا خاستند، علمای شیعه رضوان الله علیهم در ایران و عراق بودند. در اینجا نمونه‌ای از این اسناد را بیان می‌کنیم و کسانی که به دنبال اطلاعات و جزئیات بیشتری از مواضع علما در این خصوص هستند، می‌توانند به کتاب «موقف النجف الاشرف من الهجوم علی مدینة المنورة»(موضع نجرف اشرف در قبال حمله به مدینه منوره) مراجعه کنند که مرکز تألیف و نشر نجف اشرف آن را صادر کرده و شامل اسناد متعددی در این موضوع است.
وی در ادامه گفت: بد نیست به برخی از این اسناد رجوع کنیم، در اسناد ذکر شده است که مدینه محاصره شده، آب و معیشت به روی مردم آنجا قطع شده و بمباران شده به طوری که مؤذن مجبور به فرود آمدن از مناره شده بود. هنگام محاصره مدینه منوره، مسجد حمزه سیدالشهدا، عموى پیامبر(ص) و مزار و مقبره آن حضرت را که آن زمان در خارج مدینه (در کنار کوه اُحد و در بین قبور شهداى احد) واقع شده بود خراب و نابود کردند. آنها بعد از محاصره مدینه مقاومت مردم را در هم شکسته و بر مدینه تسلط پیدا کردند و قبور ائمه اربعه شیعه(علیهم السلام) را که داراى قبّه و بارگاه بود و نیز قبور اصحاب و شخصیت‌هاى صدر اسلام در بقیع را ویران کردند.
شیخ کرباسی گفت: در ظاهر این واقعه پس از آن رخ داد که شریف حسین خلافت خود را بر مسلمانان اعلام کرد(حسین بن علی، حسین الهاشمی درگذشته ۴ ژوئن ۱۹۳۱ بزرگِ خاندان هاشمی که از سال ۱۹۰۸ میلادی شریف مکه و امیر حجاز بود و بر تمام منطقه استیلا و در نوامبر سال 1916 خود را حاکم همه کشورهای عربی خواند که خشم وهابیون را برانگیخت). او پس از اخراج از مکه طائف و مدینه را تحت تسلط خود داشت. اما پس از اینکه خبر تخریب قبور ائمه بقیه در جراید رسمی آن زمان از جمله در روزنامه الاوقات البغدادیه به زبان انگلیسی منتشر شد، مسلمانان در هر کجا به اعتراض برخاستند.
وی با اشاره به اینکه علمای تهران نیز به علمای نجف اشرف نامه زدند که از جمله آنها سید ابوالحسن اصفهانی، شیخ عبدالکریم زنجانی، سیدمحمد فیروزآبادی و میرزا حسین نائینی بودند، تصریح کرد: این علما در تلگراف خود علمای نجف را از موضع خود باخبر کرده و از آنها هم خواستند به این موضوع مهم رسیدگی کنند. در این تلگراف آمده بود: «به دنبال فجایعی که در شهر خوب مدینه رخ داد، عموم مسلمانان در ایران با موافقت دولت ایران روز شنبه مصادف با 16 صفر 1344 را روز تعطیل و عزا و حزن و اندوه اعلام می‌کند و از مراجع عظام خواسته می‌شود که به عموم مسلمانان در عراق و غیره سفارش کنند که در این عزا شریک شوند و اقدامات دیگری را هم در دست انجام داریم که شما را در جریان آن خواهیم گذاشت». در پایان امضای علمای تهران هم به نامه ضمیمه شده بود.
این روحانی عراقی افزود: علمای نجف اشرف هم در پاسخ به آن گفتند: «تلگراف شما را درباره تحصن‌ها و تظاهرات‌های مردم مسلمان ایران در خصوص حادثه شهر خوب مدینه دریافت کردیم. مسلمانان باید با هر آنچه در اختیار دارند از حرمت اماکن مقدس صیانت کنند و ما به این تکلیف عمل خواهیم کرد به امید موفقیت». این یکی از مصادیق تعامل علمای ایران با علمای حرم مطهر نجف است و آنهایی که مایلند بیشتر در این خصوص بدانند، کتاب صادره از مرکز تألیف، مستندسازی و انتشار نجف اشرف در این زمینه را مطالعه کنند.
گفت‌وگو: الهام مؤذنی
انتهای پیام
