به گزارش ایکنا؛ ویژهنامه اینترنتی «گل نرگس» که در آستانه میلاد حضرت، ولی عصر(عج) به روزرسانی و منتشر شده، به موضوعاتی مانند ولادت و زندگی امام مهدی(عج)، منجیگرایی، علایم و شرایط ظهور و مساجد منسوب به امام زمان پرداخته است.
درباره زندگی امام عصر آمده است؛ آخرین وصی پیامبر خدا(ص)، دوازدهمین امام شیعه و چهاردهمین معصوم از خاندان رسالت، حضرت مهدی(ع) در سپیده دم نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری در شهر سامرا دیده به جهان گشود. با تولد او انتظار تحقق مژدهای که پیامبر خدا(ص) و امامان(ع) از دو قرن پیشتر داده بودند سر آمد و گام او زمین را برکت بخشید. نام آن حضرت، نام پیامبر(ص) و کنیه او کنیه رسول خداست. توصیه شده است که در عصر غیبت، از او به نامش یاد نشود، بلکه با القاب متعددی که دارد، مثل مهدی، منتظر، حجت، صاحب امر، صاحب الزمان، بقیه اللّه، قائم، خلف صالح و... نام برده شود. پدرش امام عسکری(ع) و مادرش نرجس است که نام اصلی وی ملیکه، دختر یشوعا فرزند قیصر روم بود.
غیبت صغری از هنگام شهادت ابومحمد، امام حسن عسکری(ع) و آغاز سفارت اولین سفیر امام مهدی(ع)، «عثمان بن سعید عمری» از هشتم ربیعالاول سال (۲۶۰ قمری) آغاز شد و این دوره تا تاریخ پانزدهم شعبان سال(۳۲۹ قمری) هنگام درگذشت آخرین نایب خاص حضرت، «علی بن محمد سمری» به مدت ۶۹ سال و اندی ادامه داشت. بعد از شهادت امام عسکری(ع) کمکم این خبر پخش شد که از آن امام(ع) پسری متولد شده و او امام دوازدهم و «مهدی موعود» است. پخش این خبر موجب هراس در بین عباسیان شد؛ چرا که معلوم شد از «ابو محمد»، پسری به جا مانده است. از این رو، به دستور «معتمد» عباسی عدهای از مأموران وارد منزل امام(ع) شدند و اثاثیه منزل آن حضرت را بازرسی و سپس مهر و موم کردند و درصدد یافتن فرزندش برآمدند، ولی موفق نشدند.
در این ویژهنامه درباره «راز غیبت امام عصر» میخوانیم؛ اینکه حضرت مهدی(عج) چرا غایب است، پاسخ این مسئله بسیار مشکل است، زیرا که مسئلهای عقلی نیست تا با براهین عقلی پاسخ داده شود و نیز عرفی هم نیست تا عرف و عقلا آن را درک کنند، بلکه این موضوع تعبّدی است و باید پاسخ آن از منابع وحی، رسول خدا و اهل بیت طاهرینش(ع) اخذ شود. وقتی که به اخبار آل محمد(ع) مراجعه میکنیم، میبینیم که اختلاف نظر بسیار در این باره وجود دارد. روایتها دلیل غیبت را این امور دانستهاند: خوف و ترس، فرار از بیعت، تطابق با سایر پیامبران، اتمام نقمت بر کافران، امتحان و آزمایش مردم، رشد عقلها، افشای اسرار توسط شیعیان، از اسرار الهی بودن غیبت. در جلد ۱۳ کتاب بحارالانوار از پیامبر اکرم(ص)، اینگونه نقل شده است: سوگند به خدایی که مرا به نبوت برگزیده، مردم از نور رهبری او در دوران غیبتش بهره میگیرند. همانگونه که از خورشید به هنگام قرار گرفتن پشت ابرها، اشعه نامرئی وجود مقدس امام زمان(عج)، به هنگامی که در پشت ابرهای غیبت نهان است، دارای آثار گوناگون و متعددی است که برخی از آنها بدین قرار است: امید بخشیدن به جامعه، پاسداری از دین خدا و آئین حق، تربیت گروه شایستگان، نفوذ گسترده معنوی، ترسیم اهداف آفرینش، نظارت بر اعمال شیعیان.
آداب انتظار نیز موضوع مناسبی است و باید توجه جدی به آن شود، در این باره نیز آمده است؛ مهمترین وظیفهای که منتظران مهدی(ع) دارند، آن است که انتظاری سازنده، صحیح، منطقی، و پویا برای خود ترسیم کنند. انتظاری که در بطن خود آمادگی و آماده کردن زمینه را برای ظهور آن امام فراهم کند. حال باید دید: شاخصهای انتظار سازنده کدامند؟ چگونه میتوان امیدوار بود که انتظارمان سازنده است یا مورد نظر شرع نیست؟ از مهمترین مصادیق و شاخصهای انتظار سازنده، اقتدا به حضرت قائم(عج) و پیروی کردن از آن بزرگوار است. اصولاً انتظار، زمانی شکل میگیرد که تجانس روحی میان «منتظِر» و «منتظَر» وجود داشته باشد و این تجانس زمانی که یک طرف قضیه امام باشد و طرف دیگر مأموم، در چارچوب تبعیت و پیروی، شکل میگیرد.
ویژهنامه اینترنتی «گل نرگس» را از اینجا ببینید.
انتهای پیام