به گزارش ایکنا؛ گروه اندیشه ایکنا همزمان با آغاز محرم الحرام و به رسم تأمل و تدقیق بر ابعاد پیرامونی قیام سیدالشهدا(ع) در سلسله گفتارهایی با عنوان «پایان فریب» و با بیان کریم فیضی، نویسنده و محقق قرآنی به صورت مختصر و مفید این ابعاد تاریخی را مورد بررسی قرار داده است.
مشروح بخش ششم این گفتار تقدیم میشود؛
امام حسین(ع) غیر از اینکه یک قیامگر بزرگ اسلامی، جهانی و بشری است در منطق و منظومه اسلام یک شخصیت فوق العاده بزرگ محسوب می شود و به نص بیاناتی که از آن حضرت مانده و به نص خطب آن حضرت و به نص روایات و اشرافی که بر تاریخ انسان و ادیان و معارف دارند یک شخصیت قابل مطالعه قابل تامل و حتی لازم به کشفند.
جملاتی از حضرت داریم که انصافاً نه یک فکر و دو فکر که هزاران فکر باید روی آن بیندیشند و ابعادش را کشف کنند.
در حد گذرا می توان اشاره کرد به بلاغت و بیان بسیار فصیح و بیان بسیار زیبای حضرت که نمونه آن را ما میتوانیم در دعای عرفه ببینم و بقیه خطب آن حضرت که غالباً حماسی ارزیابی شده در صورتی که آنها محتوای فوق العاده انسانی و فکر برانگیز و در واقع بی نظیر است.
حالا پرسشی که اینجا مطرح میشود این است که ما امام حسین(ع) را چگونه میتوانیم بشناسیم و چگونه میتوانیم درست بشناسیم؟ این جمله که گفته میشود نتعرف الاشیاء به باضدادها» بسیار سخن درستی است. ما برای نزدیک شدن به ساحت امام حسین(ع) و اقلیم و نورانیت آن حضرت و نزدیک شدن به عیار وجودی آن امام همام باید نقیض و شخص مقابل یا جریان مقابل را بشناسیم که در یک کلام ساختار تفکر اموی، خاندان اموی و نظام اندیشه اموی است. اگر میخواهیم امام حسین(ع) را درست بشناسیم باید ابوسفیان و معاویه را درست بشناسیم. باید تفکر اموی را بشناسیم و برای این شناخت ما یک تاریخ کلان در دست داریم.
تاریخ به ما روایت میکند معاویه از روی عمد احکام را نقض میکرد. معاویه کسی است که به معارف و احکام و فقه نبوی اعتنا نمیکرد و در مقابل منطق قرآنی پیغمبر، ادعا مطرح میکرد. شخصی در تقابل با اسلام. حالا اجمالاً برای شناخت امام حسین(ع) ما ناگزیریم خاندان و تفکر اموی را به دقت شناسایی کنیم.
انتهای پیام