به گزارش ایکنا، حجتالاسلام و المسلمین محسن ملکی، استاد درس خارج حوزه علمیه خراسان و از اساتید اخلاق حوزه علمیه خراسان، اول شهریور ماه در پیشنشست همایش سالک الیالله، با بیان اینکه تربیت یک حقیقت علمی است و باید در حوزه محور قرار گیرد، گفت: تربیت باعث ساماندهی اخلاق اجتماعی میشود زیرا اخلاق بدون درنظر گرفتن اجتماع، جایگاهی ندارد و تحقق و فعلیت آن در عالم اجتماعی و در مواجهه انسانها با انسانهای دیگر است.
وی افزود: ارتباط بنیآدم بر پایه محبت واقعاً سخت است و البته این سخنان را ما میگوییم و میشنویم ولی در عمل ضعیف هستیم و فقط تربیت است که میتواند این مسئله را درست کند؛ بنابراین حرف اول ما طلاب، تزکیه و حرف دوم هم تعلیم و تعلم است. نظام حوزوی ما نسبت به اخلاق نگاه فرعی دارد البته در تئوری و نظر و فکر و اندیشه تأکید میشود که اولویت نخست را دارد ولی در عمل، فرعی است و ممکن است هفتهای یکبار جلسه اخلاق تشکیل شود، در حالی که لحظه لحظه علوم حوزوی باید مبتنی بر اخلاق باشد.
استاد حوزه علمیه با بیان اینکه مدارس علمیه نباید در درون حوزه به خودشان مشغول باشند، اظهار کرد: بهترین جایی که انسان میتواند طعم تربیت انسان را بچشد، حوزه علمیه است و حوزه برای این کار ایجاد شده است. انسانی که نبی شد، مأموریت غار حرا را به او میدهند.
وی افزود: داستان فرزندان آدم داستان عجیبی است، فرشتگانی که میگفتند نیازی به آفرینش انسان نیست و ما تو را تسبیح میکنیم، نظرشان ناظر به کسانی بود بدترین جنایات را مرتکب میشوند و نظام جنگل درست کردهاند. حال از وضعیت جوامع بگذریم الان در درون حوزه چقدر به فکر همدیگر هستیم و از همنشینی و همکلاس بودن با همدیگر لذت میبریم و آیا نفس چموش هر لحظه ما را نسبت به بدی وسوسه نمیکند؟ واقعاً ما که عمامه به سر داریم چقدر از موفقیت یک استاد و طلبه دیگر خوشحال میشویم و لذت میبریم؟ چقدر با حسادت مبارزه داریم؟ نیازی نیست در این امور به درون عوام برویم بلکه در داخل خود فضای طلبگی به خودمان بنگریم.
ملکی با بیان اینکه از منظر آیتالله ناصری تربیت در حوزه قرار است ما را نخبه کند، گفت: شکل رفتن ما به مسجد و بر سرسجاده نشستن و همه کردار و رفتار ما زیر ذرهبین دقت مردم قرار دارد و آنها ما را مناظره میکنند لذا باید مراقب باشیم؛ در دوره جنگ طلاب فاضلی بودند که بقیه پشت سر آنها حرکت میکردند و این کار را عبادت میدانستند. چقدر افرادی از ما طلاب به معراج رفتند و ما در اسفل سافلین ماندیم. چقدر دیگران با قال الباقر و قال الصادق ما رشد کردند و ما متوقف شدیم.
ملکی با بیان اینکه آیتالله ناصری چقدر آبادانی دل ایجاد کرد و تأثیرگذاری داشت، تصریح کرد: ایشان چقدر دلها را نسبت به معنویت لطیف کرد و مردم را به درس اخلاق و نماز جماعت خود جذب کرد. امروز هم همه ما نیاز داریم برای همدیگر دعا کنیم تا خدا مبلغان اسلام را از خطا باز بدارد و راه صداقت و ارزشهای اخلاقی را در ما رشد دهد.
همچنین حجتالاسلام و المسلمین سیدمحمود مرویان حسینی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی، استاد حوزه و دانشگاه و از اساتید اخلاق حوزه علمیه خراسان گفت: خاک اصفهان مانند خراسان برکاتی دارد که شهیدپرور و عالمپرور است و نمونه عالمان برجسته آن آیتالله ناصری است کما اینکه در خراسان عالمان برجستهای تربیت شدهاند.
وی افزود: یکی از روشهای مؤثر در تربیت معنوی، افزایش بعد ایمانی در جامعه با برپایی نشستهایی است که روش بزرگانی مانند آیتالله ناصری را معرفی میکند. بنده در پاورقی یکی از کتبی که درباره مرحوم سیدعلی قاضی نوشته شده، دیدم وصی ایشان آیتالله ناصری است که در اصفهان به هدایت مردم مشغول است و همین مطلب انگیزه شد تا بنده به محضر ایشان در اصفهان بروم و این توفیق نصیب بنده شد.
وی افزود: با توفیقی که نصیب من شد و ایشان را زیارت کردم، معلوم شد مطلب آن پاورقی نادرست است زیرا مرحوم آیتالله ناصری به صورت مستقیم آیتالله سیدعلی قاضی را ندیده بودند بلکه به واسطه، معارف آن عالم الهی را دریافت کرده بود و به هر حال توفیق این حقیر در آشنایی با این مرد بزرگ از سالیان پیش بود و از مهمترین جلوههای شخصیتی آن مرحوم که آن را به ذهن سپردم، بعد اخلاقی بود. مقام معظم رهبری در پیام تسلیت که معمولاً کلمات را با دقت به کار میبرند ایشان را معلم بزرگوار و عالم اخلاق معرفی کردند که به نشر حقایق اسلامی پرداختند.
مرویان حسینی تأکید کرد: آیتالله ناصری شخصیتی بود که هم خودش مجذوب خورشید حقیقت الهی امام زمان(عج) بودند و هم با بیانات اخلاقی خودشان دیگران و به خصوص جوانان را جذب خورشید بی همتای وجود امام زمان(عج) میکردند. آیتالله ناصری در هدایت دیگران، ترویج معارف اسلام، تأسیس و هدایت مراکز دینی و معنوی و حوزوی و خیرات و مبرات برای مؤمنان و نیازمندان نقش بزرگی ایفا کرد و در این مسیر با پرچم مقدس امام زمان(عج) حرکت میکردند.
وی افزود: ایشان از اخلاق فراوان سخن میگفتند ولی نه از اخلاق انزوا و ایستا بلکه اخلاق همهجانبهگرا و پویا؛ از امام زمان(عج) سخن میگفتند ولی امام زمانی که ایشان معرفی میکردند امام زمان ساکت در عرصه هدایت مسلمین نبود؛ امام زمان مدافع محرومان و مبارز علیه ستمگران بود. آیتالله ناصری سالیان سال شاگردی استادان بزرگ را در نجف و ایران و در عرصه دانشهای حوزوی و هم سلوک معنوی کردند و آموختند تا خودشان به استاد تبدیل شدند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی ادامه داد: ایشان گریستند و نگریستند تا به جایی رسیدند که دیگران باید راه را از او بیاموزند؛ او فقیه متأله بود و علم و ایمان را همراه با تزکیه کرده بود و تعبیر سالک الی الله تعبیر درستی در شأن ایشان است.
استاد حوزه علمیه و دانشگاه اظهار کرد: جلسات اخلاق آیتالله ناصری سفره پرفیض و بستر پرخیر و بابی باز شد تا تشنگان و نیازمندان بر سر این سفره بنشینند و رو به سوی کمال الهی کنند و از محضر ایشان سلوک علمی و عملی را بیاموزند. آیتالله ناصری با درک این حقیقت قرآنی که انسان میتواند متصف به تقوا شود تربیت اخلاقی پویا و غیرمنزوی و گوشهگیرانه داشته و در متن حمایت از نظام اسلامی و فعالیت اجتماعی داشت.
استاد حوزه و دانشگاه و از اساتید اخلاق حوزه علمیه خراسان با بیان اینکه هدفداری در زندگی از ویژگیهای بارز آیتالله ناصری بود، اظهار کرد: اینکه انسان بداند غایت و هدف نهایی او در زندگی چیست بسیار مهم است در این صورت انسان خوردن و خوابیدن و استراحت و برآوردن حوائج حلال را مقدمه برای تزکیه نفس و تهذیب و عبویدت خواهد دانست و خواهد فهمید خوردن برای قوتگرفتن در راه عبودیت و تقوا است.
مرویان حسینی اظهار کرد: انسانهای بلندهمت و اخلاقمدار میدانند دنیا با همه جذابیتها، گذرا و موقت است و آخرت خیر و ابقی است؛ آخرت هم از جهت کمی و هم کیفی ماندگار و برتر است؛ آیتالله ناصری به این نکته توجه فرمودند که انسان برای رسیدن به هدف غایی چالشها و موانع بیرونی و درونی زیادی دارد لذا نیازمند پشتیبان و کمککار است تا بتواند به وسیله آن مسیر آخرت را طی کند و هیچ پشتیبانی برتر و مقدستر از وجود امام زمان(عج) نیست. او انسان کاملی است که یک پا در دنیا و یک پا در آخرت دارد.
وی افزود: آیتالله ناصری در تمامی سخنانش توجه به قطب عالم امکان حضرت بقیتالله(عج) داشت و دائماً بر نصرت و عنایت آن امام نسبت به شیعیان تأکید داشتند و اینکه آن حضرت به ما کمک خواهد کرد و این مسئله را با سوز و گداز و با حقیقتی که درک کرده بود، بیان میکرد.
مرویان حسینی افزود: انسان باید تابع ارزش اخلاقی باشد ولی تشخیص اینکه فعل اخلاقی کدام است کار سادهای نیست زیرا نمیتوان آن را به تجربه بشری واگذار و عقل او واگذار کرد لذا چند ملاک برای این کار وجود دارد و از جمله آن حسن فعلی و فاعلی است؛ ما روزانه صدها عمل انجام میدهیم و نیت ما باید جلب رضایت خداوند باشد. مثلاً ظاهراً صدقه میدهیم ولی اگر این برای ریا و یا توأم با اذیت باشد نه تنها ثواب ندارد بلکه ثوابها را هم از بین خواهد برد.
استاد حوزه علمیه تصریح کرد: بنابراین مؤمنی که میخواهد سلوک اخلاقی داشته باشد باید باور کند خودش مسئول سرنوشت دینی و اخلاقی و اجتماعی خودش هست و باید باور کند که یک هدف نهایی دارد و راه آن توسل و جلب عنایت حضرات معصومین(ع) است و باید لطافتها و ظرافتهای مسیر اخلاقی را به خوبی درک کند و مراقبات ویژه داشته باشد کمااینکه آیتالله ناصری خیلی در این مراقبات به حضرت بقیهالله(عج) توسل میجست و از ایشان یاد میکرد و نام میبرد.
علی فرج زاده
انتهای پیام