هر که در دنیا نابیناست در آخرت نیز نابینا خواهد بود

۳۶۵ روز در صحبت قرآن نوشته استاد حسین محی‌الدین الهی قمشه‌ای، کتاب چهارم از مجموعه کتاب‌های جوانان و فرهنگ جهانی است. این مجموعه با هدف شناساندن فرهنگ و ادبیات به جوانان اولین بار سال ۱۳۹۰ به همت نشر سخن تدوین منتشر شده است.

کتاب «۳۶۵ روز در صحبت قرآن» ۳۶۵ قطعه کوتاه و بلند از قرآن برای آشنایی جوانان با تعلیمات فراگیر قرآن انتخاب شده و کوشش شده است که این گنجینه تصویری از ابعاد گوناگون کلام آسمانی برای مخاطب ترسیم کند.

این کتاب، تفسیر در معنی اصطلاحی کلمه مانند تفاسیری چون کشاف و مجمع البیان و امثال آن نیست، بلکه بیشتر انعکاسی از کتاب وحی در ادب عرفانی فارسی و اسلامی است و نگاهی دارد به قرآن از دیدگاه ادبی، زیباشناسی و اخلاقی، اجتماعی و عرفانی.

گروه اندیشه ایکنا به منظور بهره‌مندی مخاطبان خود از این گنجینه قرآنی و ادبی اقدام به انتشار قطعه‌‎هایی از کتاب «در صحبت قرآن» کرده است. یکصد و چهل و یکمین قسمت از تحفه این کتاب با عنوان «هر که در دنیا نابیناست در آخرت نیز نابینا خواهد بود» تقدیم مخاطبان گرامی می‌شود.

وَمَنْ كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِيلًا ﴿۷۲اسراء﴾

و هر که در این جهان نابینا باشد در عالم آخرت نیز نابینا خواهد بود و بسی گمراه‌تر(72) 

اگر آدمی در این عالم چشمی غیر از چشم ظاهر نیابد و بینای عالم درون نشود، وقتی مرگ این چشم‌های ظاهر را از او گرفت و به عالم دیگر که همان ساحت متعالی‌تر هستی است سفر کرد آنجا نابینا خواهد بود. و چنانکه در آیه دیگری آمده، شخص در آنجا با تعجب می‌پرسد که «خداوندا چرا مرا نابینا محشور کرده‌ای در حالی که من در عالم پیشین بینا بودم» (طه125) 

البته در عالم پیشین نیز بینا نبوده زیرا انسان و سایر حیوانات در آن بینایی ظاهر شریکند و آن بینایی که خاص انسان است و حیوانات از آن بی‌خبرند باید به تدریج در این عالم حاصل شود و اگر عمر یک سره در خدمت آب و گِل باشد و شخص قدمی از عرصه صورت به ساحت معنا نگذارد بدیهی است که برای آن ساحت برین چشمی کسب نکرده، بنابراین: 

هر که امروز نبیند به جهان طلعت دوست
غالب آن است که فرداش نباشد دیدار        (سعدی) 

آن کس که بهشت را روی زمین نیافته، در آسمان نیز نخواهد یافت.    (امیلی دیکنسن) 

آن توانگر و آن صاحب مقام که کودک یتیمی را در خیابان به گدایی می‌بیند و بی‌توجه می‌گذرد نابیناست، زیرا گاو و گوسفند هم آن کودک را می‌بینند؛ چشمی دیگر باید آدمیزاد را. او کر و لال نیز هست، نه صدای کودک را می‌شنود و نه زبان دارد که او را به محبتی دعوت کند. بدین سبب است که فریادهای «هل من ناصر ینصرنی» بی‌جواب می‌ماند و سخن حق بر زبان نمی‌آید.